V. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° ve TRAVMATOLOJÄ° KONGRE KÄ°TABI

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 1: SERBEST BÄ°LDÄ°RÄ°LER

<< | Ýçindekiler | >>

VOLKMANN'IN İSKEMİK KONTRAKTÜRÜ

GİRİŞ: 1881 yılında VOLKMANNin tarif ettiği bu sendrom, son yıllar da klinik bulgulara göre sınıflandırılmışlardır. Tedavi yöntemleri bu bulguların ışığı altında değerlendirilmiş ve sonuçların başarılı olduğu saptanmıştır (2,3,7).

MASSART bu sendromun oluşmasına suprakondiler kırıkları ve önkol kırıklarını göstermiştir. Daha sonraki araştırmacılar, bu sendromun birçok nedenlerle ortaya çıktığını bildirmişlerdir. GRIFTH'in bu alandaki yapmış olduğu çalışmalar, serdromun oluş sebeplerini açıkça ortaya koymaktadır. SEDDON, SCAGLIETTI gibi yazarlar da tedavi yöntemlerine eğilmişler ve VOLKMANN'ın iskemik kontraktürüne ışık tutmuşlardır (2,5,7,9).

Kliniğimize başvuran ve yatırılarak tedavisi yapılan 65 VOLKMANN iskemik kontraktürü olgusu, klinik bulgulara göre değerlendirilmiş, türlerine göre sınıflandırılarak yapılan tedavi yöntemleri de gözden geçirilmiştir.

MATERYAL - METOD: Kliniğimize başvuran ve yatırılarak tedavisi yapılan 65 olgunun 17'si (% 96,1) kadın, 48'i (% 73,9) ise erkek hasta idi. Klinik bulgulara göre sınıflandırmada, hafif tipte, 5'i (% 7,6) erkekti. Kadın hasta ise bulunmamaktaydı. Orta tipte 7 (% 10,7) si kadın. 17 (% 26.1.) si, erkek idi. Ağır tipte 26 (% 40) sı erkek, 10 (% 15,4) ise kadın idi (Tablo 1-a , Tablo 1-b , Tablo 1-c ).

Travmanın şekli ve lokalizasyona göre dağılım Tablo 2 'de görülmektedir.

Klinik olgular, travmayla, tedaviye başlangıç arasında geçen zamana göre değerlendirilmiş, en erken 2 gün ve en geç başvurmanın 18 yıl olduğu saptanmıştır (Tablo 3 ).

Klinik bulgulara göre hafif, orta ve ağır olgularda uygulanan ameliyat yöntemleri Tablo 4 'de gösterilmiştir.

TARTIŞMA - SONUÇ: VOLKMANN'in iskemik kontraktüründe tedavi yöntemleri, birçok yönleri ile halen irdeleme konusudur. Bu sendromda kas retraksiyoma, vasküler ve sinirsel lezyonlar ayrıca yerleşmiş, VOLKMANN kontraktüründe oluşan eklem lezyonları, tedavi yöntemlerinde sorun arzeder (1,8,9).

Uzun yıllardan beri tedavi planı olgunun durumuna göre planlanırdı. 1892 de COLZI önkol kemiklerini kısaltarak; daha sonraları PAPE, SCAGLIETTI ve SEDDON bu tekniklere yeni katkılarda bulunarak olumlu sonuçlar almışlardır (4,5,6,8,9).

TSUGE son yıllarda yapmış olduğu çalışmalarla bu hastalığa ışık tutmuştur. VOLKMANNin iskemik kontraktürünü klinik bulgulara göre şöyle sıralamıştır (10):

1 - Hafif tip, 2 - Orta tip, 3 - Ağır tip.

Hafif tipi de üç bölüme ayırmıştır. Bu tipte (1/3 orta), proksimal, distal diye bölümler vardır. Genel olarak bu tipte, bütün parmaklarda fleksiyon kontraktürü oluşmuştur. Pronotor teres kontraktedir, ayrıca pronotor quadratus ve el bileğinde fleksiyon kontraktürü vardır.

Orta tipte, hafif tipe ilave olarak intrensek kaslarda da atrofi ve paralizi, ulnar ve median sinir dağılımında his kusuru ve el bileği fleksörlerinde de lezyona iştirak vardır.

Ağır tipte dejenerasyon çok yaygındır ve kontraktürler yerleşmiştir.

TSUGE klinik bulguları bu üç tipe göre değerlendirmiş ve olgularının tedavisini buna göre planlamıştır (10). Hafif tipte fleksör kas kaydırma, orta, tipte fleksör kas-kaydırma ile birlikte SEDDON yöntemi ve nöroliz tekniğini uygulamış, bazılarında ise kas transferi yapmıştır.

Ciddi tipte ise koşullar uygun ise kas transferi veya ciddi yöntemleri uygulamıştır.

Biz de TSUGE'nin esas tedavi prensiplerini benimseyerek olgularımızı üç tipe ayırdık ve sonuçları literatür ışığı altında inceledik. Klinik olgularımız "Hafif tip" Tablo I de görüldüğü üzere, 5 ila 20 yaş arasında 5 olgu saptanmıştır. Bunların içinde ancak 1 olgu 15 ila 20 yaş arasında idi. Orta tipte ise 5-25 yaş arasında 24 olgu bulunmuştur. Ağır tipte 5 ila 35 yaş arasında 36 olgu vardır. Literatür ile uyumluluğu da aynı paraleldedir. Zira, aynen bizim olgularımızda olduğu gibi, TSUGE'nin araştırmasında da, olguların en büyük bölümünü ileri yaşta olanlar teşkil etmektedir.

Bizim araştırmalarımızda dirsek bölgesi kırıklarında VOLKMANN'in iskemik kontraktürüne sık rastlanmaktadır. TSUGE'nin araştırması da bu yöndedir (10). Bundan sonra sırasıyla ön kol kırıkları ve diğer faktörler gelmektedir.

Yaralanma veya lezyonun başlangıcı ile tedavi yönteminin uygulanması arasında geçen zaman, Tablo 3 'de görüldüğü üzere, literatür ile pek bağdaşmamaktadır. Çünkü ülke koşulları da bu duruma her zaman elverişli değildir. 65 olgu da saptayabildiğimiz bu gerçek, diğer hastalıklarda da geçerlidir. TSUGE'nin 71 olgusunda benzer bazı durumlar varsa da, ancak olgunun durumu hafif tipi göstermektedir.

65 olguda uyguladığımız tedavi yöntemine gelince; hafif, orta ve ağır 35 olguya SCAGLETTI'nin fleksör kasları kaydırma, yine aynı tiplerden 6'sına SEDDON, 10'una CARPECTOMI, 6'sına el bileği artrodezi, 3'üne CARPECTOMI ve artrodez, 1 olguya tendon transferi, diğer 3'üne değişik yöntemler uygulamıştır (Tablo 4 ).

Olguların çoğuna uygulanan SCAGLIET'TI yöntemi, her ameliyatta olduğu gibi, moda olan yıllarda ağırlık kazanmaktadır. Değeri hakkında geniş tecrübemiz olmasına rağmen bu yöntemin daha sonraki yıllarda azaldığını araştırmalarımızdan görmekteyiz.

Sonuç olarak TSUGE'nin ayırımı tedavi yöntemi bakımından değer taşımaktadır. Eğer olgular bu ayırıma göre tedavi edilirlerse sonuçlarının daha iyi olacağı da bir gerçektir. Çünkü gerçek tedavi planı önceden bilinirse, olgu da bu tedavi şemasına kolaylıkla sokulur. Araştırmamızda sonuçlara değinemedik çünkü 65 olgunun hemen hepsine kliniğe davet mektubu yazdık. Ancak bunların bir bölümü başvurduğundan sonuçları değerlendirmek olanağına sahip olamadık.

Referanslar

1. AGGARWAL, N. D.: Ischaemic contracture of limbs from tight splintage. J. Bone and joint surg. 49 B: 388. 1967.

2. ARITAMUR, A. - AKALIN, Y. - ALTURFAN, A.: Volkmann iskemik kontraktüründe tedavi yöntemleri. 21 - 24 Nisan: 4 cü international Akdeniz ve Orta Doğu Ortopedi ve Travmatoloji Kongresi Madrid. 1967.

3. CRENSHAW, A. H.: Campbell's operative orthopaedics. The C. V. Mosby Co. Vol. 2. 343. 1971.

4. EATON, R. G., GREEN, W. T., and STARK, H. A.: Volkmann's ischaemic contracture in children. J. Bone and Joint surg. 47. A. 1289, 1985.

5. EATON, R. G., and GREEN, W. T.: Epimysiotomy and fasiotomy in the treatment of Volkmann's ischaemic contracture. Orthop. clin. North Amer. 3: 175. 19 7 2.

6. FERGUSUN, Jr., A. B., - Orthopaedic Surgery in infancy - Childhood. Williams and Wilkins. Co. Baltimore. 457. 1975.

7. JONES, D. A.: Volkmann's Ä°schaemia. Clin. North Amer. 50: 329. 1970.

8. Cc quillan, W. M.: and NOLAN, B: Ä°scaemia complicating injury: a report of thirty-seven cases. J. Bone and Joint surg. 50 B: 482. 1968.

9. TACHDJÄ°AN, M. O.: Paediatric Orthopaedics. W. B. Saunders Co. Philadelphia. 1592. 1972.

10. TSUGE, K.: Treatment om Established Volkmann's Contracture. J. Bone and Joint surg. 57 - A. 925. 1975.