XV. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRE KÄ°TABI

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 14: ARAÅžTIRMALAR

<< | Ýçindekiler | >>

OSTEOKONDRAL DEFEKTLERÄ°N TENDON OTOGREFTÄ°YLE TEDAVÄ°SÄ°

Bu çalışmada köpek dizlerinde oluşturulan osteokondral defektler tendon otogreftiyle onarıldı. Femur kondillerinin yük taşıyan yüzlerinde oluşturulan defektlere tendon tesbit edilerek ameliyat sonrası(2,4,6) aylık sürede yapılan kontrollerde defektlerin tendonla doldurulmuş olduğu ve defektin onarıldığı anlaşıldı. Kontrol tarafta ise defektlerin devam ettiği tespit edildi. Osteokondral defektlerin tendon otogreftiyle tedavisinin kolay, her koşulda yapılabilen, başarılı, komplikasyonları az olan bir yöntem olduğu kanısına varıldı.

GiriÅŸ

Osteokondral defektlerin tedavisinde periost(1,2), perikondrium(3), menisküs (4,5) ve kallo-osseoz greftler(6) kullanılmasına rağmen bu sorun kökünden halledilmiş değildir.

Bu çalışmada amaç; tendon otogrefti kullanarak osteokondral defektleri onarmaktır.

Materyal - Metod

Bu çalışmada 5 köpeğin 10 dizi kullanıldı. Köpeklere ketamin anestezisi uygulandı. Dizler anteromedial kesiyle açıldıktan sonra her iki femur kondiline 6 mm. çapında defektler yapıldı. Lateral taraf kontrol tarafıdır. Defektle ilişkili olmak üzere medial kondile iki ayrı tünel açıldı. Tünellerin bir ucu defekte diğer uçları ise medial recessus tarafına ve eklem yüzü olmayan kısma açıldı. Sonra kruris ön yüzünden alınan tendon; üzerinde düğüm yapıldıktan sonra, tendonun her iki ucu tünellerden geçirilip medial recessus tarafında uc uca anastomoz edildi. Cerrahi teknik Şekil 1 'de gösterilmiştir. Katlar usulüne uygun kapatıldı, kompresyon bandajı yapıldı ve köpekler bir oda içinde serbest bırakıldı.

Sonuç

Köpekler ameliyat sonrası 2,4,6 ay sonra öldürülüp dizleri alınarak makroskopik ve mikroskopik olarak incelendi. Makroskopik olarak defektin tamamen dolu olduğu eklem yüzüyle aynı seviye olduğu (Şekil 2 ) ve karşı tarafta dejenerasyon olmadığı farkedildi. Fakat onarım bölgesi diğer kondil bölgesinden ayırt edilebiliyordu. Mikroskopik olarak defektteki tendon yapısını koruyordu ve üzeri immatur hyalen kıkırdak ile örtülmüştü (Şekil 3 ). Kontrol bölgesinde defekt dolmamıştı, çukurdu, zeminde immatür kıkırdak görüldü ve karşı tarafı dejenere idi.

Tartışma

Osteokondral defektlerin tedavisinde birçok metod uygulanmış olmasına rağmen defektin onarımı konusunda tartışmalar devam etmektedir. Periost ve perikondrium kondrojenik potansiyellerinden hareketle yapılan onarımlarda(1,2) hylan kıkırdağa benzer doku oluştuğu ileri sürülmüştür ve mobilizasyonun hyalen kıkırdak gelişimini uyardığı bildirilmiştir. Fakat bu iki metodda greftlerin tesbit sorunu vardır. Bizim tekniğimizde tesbit sorunu olmamakla birlikte erken ağırlıkta verilebilmektedir.

Meniskus oto(4) ve allogreftiyle(5) yapılan onarımlarda defektler tedavi edilmiş ve düzgün yüzey elde edilmiş olmasına rağmen meniskusun greft olarak kullanılması başka sorun getirilmesi ve allogreftlerinde mekanik özellikler ve nakledilebilir hastalık ihtimalinden dolayı dezavantajları vardı. Bizim çalışmamızda tendon otogreft olarak kullanıldığında meniskuse zarar verilmemekte ve allogreft olmadığı içinde hastalık nakledilmesi olmamaktadır. Ayrıca bilindiği gibi tendon mekanik olarak meniskusa yakındır(7,8) ve eklemde canlılığını sürdürülebilir.

Kallo-osseoz greftler pluripotansiyel özelliğinden dolayı ve çeşitli koşullarda hyalen kıkırdağa dönebileceği ileri sürülmüştür(6). Bu yöntemde iki seanslı ameliyat ve tesbit sorunu vardır. Bizim tekniğimizde bu sorunlar bulunmamaktadır.

Tendon otogreftiyle osteokondral defektlerin tedavisinin; teknik olarak basit, her hastanede yapılabilen, tek seanslı, daha büyük defektlerin tedavisinde kullanılabilen, hastalık nakledilme ihtimali olmayan uygun bir yöntem olduğu kanısına varıldı.

Referanslar

1. Argün M, Baktır A, Türk CY, Tuncel M, Üstdal M, Ökten T, Karakaş ES: Kıkırdak defektlerinin devamlı aktif hareket altında serbest otojen periost grefti ile tamiri. Artroplasti Artroskopik Cerrahi, 5:9-15, 1994.

2. O'Drıscoll SW, Salter RB: The repair of majör osteochondral defects in joint surfaces by neochondrogenesis with autogenous osteoperiostal grafts stimulated by continuous passive motion. Clin Ordiop 208:131-140, 1986.

3. Homminga GN, Bulstra SK, Bovwmeester PM, Vander Linden AJ: Perichondral graffing for cartilage lesions of the knee. J Bone Joint Surg 72-8:1003-1007, 1990.

4. Sumen Y, Ochi M, Ikuta Y: Treatment of articular defects with meniscal allografts in a rabbit knee model. Orttıroscopy. 11:185193, 1995.

5. Kusayama T, Tomatsu T, Akasaka O, Iman N: Autogenous meniscus grafts in ardcular cardlage defects. Tokai J Exp Clin Med. 16:145-151 , 1991 .

6. Tekahashı S, Oka M, Kotoura Y, Yamamuro T: Autogenous callo-osseous grafts for the repair of osteochondral defects. J Bone Joint Surg. 77-8:194-204, 1995.

7. Kohn D, Wirth CJ, RElss G. Plıtz W, Maschek H, Erhardt W, Wülker N: Medial meniscus replacement by a tendon autograft. J Bone Joint Surg. 74-8:910-917, 1992.

8. Turhan AU, Bıyıklıoğlu A, Yıldız M, Şener M, Aydın H: Diz dejeneratif osteoartritinin yeni bir metodla tedavisi. Acta Orthop Traumatol Turc. 25:398-399, 1991.