IX. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° ve TRAVMATOLOJÄ° KONGRE KÄ°TABI

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 1:

<< | Ýçindekiler | >>

Koksartrozda Translasyon Yapılan Olguların Geç Klinik ve Radyolojik Sonuçları

Son yıllarda Total Endo Protezler gerek metaryal ve gerekse biomemekanik yönden çok gelişmiştir . Ancak bu gelişmelere rağmen TEPlerin hem erken hemde özellikle geç komplikasyonları gerek sementli gerek sementsiz tiplerde hala büyük sorun olmaya devam etmektedir. Bu nedenle son yıllarda dünyanın birçok ülkesindeki birçok ortopedi merkezinde koksartroz cerrahi tedavisinde, TEP endikasyonundan bir önceki sırada bulunan translasyon osteotomileri daha yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır. Translasyon osteotomisi ağrıyı azaltmakta hatta büyük oranda ortadan kaldırmaktadır. (1-2-8)

G. V. OSBORNE ve F. FAHRİ çalışmalarında osteotomide fazla deplasmanın daha iyi sonuç vermiş olduğunu bildirmelerine karşılık (5) K.İ.NİSSEN çok hafif deplasmanın gereksiz olduğu bildirilmiştir (3)

Daha sonraları S.S.OLSSON, İ. F. GOLDIE ve L. K. H. IRSTAM A.O.nun kompresyonlu açık pragı ve Wainwright'in kompresyonsuz düz kamalı çivisinin kullanıldığı. iki serisi erken radyolojik sonuçlarını yayınlamışlardır.

Sonuçlarına göre Wainwright tekniğinde kist va sklerozun regresyonu A.O.'ya nazaran çok daha iyidir. Ancak A. O: da 1 psödoartroza karşılık Wainwrigt'te 5 psödoartroz bildirilmiştir. (4)

SCOTT NİSSEN ve WEİSL ise aşırı deplasmanı psödoartrozu belirgin sebebi olarak göstermişlerdir (7. 3. 9.)

Bu yıllardan beri klinik olarak C.A: da translasyon endikasyonu koyarken fleksiyonda 70° yi sınır kabul etmekteydik. Çünkü bilindiği gibi translasyon ameliyatı hangi teknikle yapılırsa yapılan fleksiyon derecesini arttırmayıp hatta bir kaç derece azaltmaktadır. Biz son yıllarda yine 70° fleksiyonu sınır kabul etmekle beraber klinik olgularda muayenelerimizi genel anestezi altında yapmakta ve bu şekilde translasyon için daha geniş bir endikasyon alanı bulmaktayız.

Bu çalışmamızda özellikle radyolojik olarak kötü bir görüm arz eden fakat klinik hareket muayenesinde translasyon osteotomisi yapılabilecek sırada olan hastalarda uyguladığımız bu yöntemin geç klinik ve radyolojik sonuçlarını belirtmeye çalıştık. Bu konuda daha önceki çalışmalarımızda da belirtmeye çalıştığımız bu husus son yıllarda çeşitli literatürlerde de daha geniş bir şekilde göze çarpmaya başlamıştır.

R. H. Robbins ve Piggot translasyon osteotomisinden sonra eklem aralığındaki muhtemel değişikliklerin bir göstergesi olarak alınmaması gerektiğini belirtmişlerdir. (B) Bizim görüşümüze göre de eklem aralığı değişiklikleri tek başına artrozun derecesi hakkında kesin bir kriter değildir.

NİSSEN'e göre osteotomiden ancak 1 yıl sonra osteoartrit değişikliklerinin regresyonu hemen hemen anlaşılır. (3) H. Judet'e göre ise radyolojik olarak iyileşme 3 yıl içinde mümkündür (2)

Kliniğimizde yıllardan beri yapılan translasyon ameliyatı olgularının geniş serisi içinden özellikle radyolojik görünümü kötü olgular seçilerek değerlendirilmiş, bunların geç takibi yapılmış ve bu araştırmada bu sonuçla verilmeyi çalışılmıştır.

GÖSTERİLER

Bu slaytlardan anlaşılacağı gibi G.A. tedavisinde translasyon sadece klinik tabloyu düzeltmekle kalmayıp, radyolojik görünümünü de büyük ölçüde düzeltmektedir. Bu sorunçların üzerine birde total protezlerin küçümsenmeyecek ve onarılması güç komplikasyonlarınıda eklersek TEP endikasyonu sınırını daha da daraltmamız faydalı olacaktır.

Dikkate alınacak diğer bir hususda radyolojik görünüm ne kadar kötü olursa olsun fonksiyonel klinik muayene yapılmadan translasyon ameliyatını göz ardı edilmemesi düzeltmekle kalmayıp, radyolojik görünümü gerektiğidir (Tablo 1 , Tablo 2 , Tablo 3 , Tablo 4 ).

Referanslar

1 - ARITAMUR, A. : Coxarthrosis Cerrahi Tedavisinde kompression osteosentezi ile geliÅŸtirilen transtasyon osteotomisi. Acta Orthop. et Traum. Turcica, Cilt. VIII, 253-270, 1974.

2 - JUDET, H.: Les osteotoies de translations dans la coxarthrose. Rewe de Chir. Orthop. Tome 58, Suppl. I, 379 ,1972.

3 - NİSSEN, K. İ. : Theearly arrest of idiopatic coxartrosis. Archi für orthopödische und Unfall-Chirurgie, 60 128-131, 1966

4 - OLSSON, S. S., GOLDÄ°E, Ä°. F., and Ä°RSTAM ,L. K. H. : Ä°ntertrochanteric osteotomy for osteorthritis of the hip. J. Bone and Joint Surg., 48-B, 587, 1966.

5 - OSBORNE, G. V., and Fahrni, W. H.: Oblique displacement ostotomy for osteoarthritis of the hip joint. x. Bone and Joint Surg., 32-B, 148-160, 1950.

6 - ROBÄ°NS, R. H., and Piggot, J.: Mc. Murray osteotomy. J. Bone and Joint Surg, 42-B, 480-488, 1960.

7 - SCOTT, P. J. : Non-union of oblique displacement intertrochanteric osteotomy for osteoarthritis of the hip. J. Bone and Joint Surg., 49-B, 475-487. 1887.

8 - TUREK, S. L. : Ortopedi ilkeleri ve Uygulamaları (Türkleştirme editörü : R. Ege) , II. Cilt, Yargıçoğlu Matbaası, 1980, Ankara

9 - WEÄ°SL, H.: Ä°ntertrochanteric osteotomy for osteoarthritis. J. Bone and Joint Surg , 62-B, 37-42, 1980.