X. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRESÄ°

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 1:

<< | Ýçindekiler | >>

Kronik Osteomyelitisli Olgularda Serum Ig, IgG ve IgM Bulguları

Çeşitli mikroorganizmalarla meydan gelen akut osteomyelitis, bazı kimselerde kronikleşerek önemli iş gücü kayıplarına ve sakatlıklara yol açmaktadır. Kronik osteomyelitisin oluşumunda etkin faktörlerden birisi de genel vücut direncinin zayıflamasıdır (10,11,12,13). Kronik osteomyelitin tedaviye oldukça direnç göstermesinde kanlanma bozukluğu, yabancı cisim varlığı gibi faktörler yanında, infeksiyon etkininin toksik etkileri ile immünolojik sistem bozukluklarının büyük önemi olduğu bilinmektedir (10,12,17). Bu bakımdan bizde kronik osteomyelitisli olgularda serum immünglobulin A, G ve M dağılımını belirleyerek, hastalığın bulunduğu dönemde serum L. A, G, ve M düzeyleri arasındaki ilgiyi ortaya koymaya çalıştık.

GEREÇ ve YÖNTEM:

Bu çalışma Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğine başvuran kronik osteomyelitisli 40 olgunun serumunda yürütülmüştür. Bu hastaların isim, yaş, cinsiyet, meslekle ilgili bilgileri ve klinik bulguları not edilmiştir. Bu işlemlerden sonra her hastadan 8-10 cc kan alarak, hemolizis olacak şekilde serumları ayrılmış ve Marcini yöntemine göre (0, 12,16) serum IgA, IgG ve IgM değerleri ölçülmüştür. Bu teknik için Behring-Werke'nin Nor-Partıgen IgA, IgG ve IgM plakları kullanılmış, radial immündiffüzyondan 48 saat sonra 1gA ve 1gG ve 1gM ölçümleri yapılmıştır. Serum örneklerinde p.e.ipitasyon halkalarının genişlikleri, partigen cetveli ile ölçülerek, radialimmunodiffüzyon tablosundan, bu halka çaplarının karşılığı immünglobulin değerleri mg/100 Ml olarak belirlendi.

Behring Partigen-Laboratory Guide kılavuzuna ve Uffelman ile arkadaşlarının çocuklardaki normal 1G G, 1gA, 1gM'in değerlerini gösteren tablosuna göre, kronik osteomyelitisli olguların serum immünglobulin miktarları yaş gruplarına göre ve cinsiyete göre ayrı ayrı değerlendirilerek, normalin altında, normal ve normalin üstündeki bulgular not edilmiştir (2,15).

İmmünglobulin A, G ve M nin erişkinlerdeki normal değerleri ise şu şekilde açıklanmıştır.

1gA: 90.450 mg/100 Ml, 1g G: 800-1800 mg/100 Ml ve Ig M: 60-250 mg/100 Ml (erkeklerde) 70-280 mg /100 Ml (Kız-Kadınlarda).

BULGULAR:

Çalışma grubumuzda 0-13 yaş grubunda 8 olgu incelenmiştir. Bu olgulardan birisi, 1 aylıkken ulna kronik osteomyelitisi tanısı ile çalışmaya alınmıştır. 14 ve üstü yaş grubunda 32 olgunun bulunduğu gözlenmiş olup 11 öğrenci, 7 ev kadını, 7 çocuk, 6 memur, 4 reçber-çiftçi, 3 işçi ve 2 serbest meslek dağılımı belirlenmiştir. Bu hastaların 27 si erkek ve 13'ü kız-kadındır. Bu olgulardan 19'unun yetersiz tedavi edilmiş akut osteomyelitis, 7'sinin açık kırık sonucu gelişen osteomyelitis, 5'inin ameliyat sonucu gelişen osteomyelitis ve 9'unun akut dönemi belirsiz olanlar (primer) osteomyelitis şeklinde predispozen faktör taşıdığı gözlenmiştir (Tablo 1 ).

Kronik esteomyelitisli olgularda ağrı (20), ateş (9), yerel şişlik (4), yerel kırmızılık (6). yerel ısı yükselmesi (12), akıntı (17). patolojik kırık (2). travma (4), ve eklem sertliği (5) bulgulan alınmış olup, humerus (4) ulna (1), femur (18), tibia (11), fibula (4), metatars (2) kemik lokalizasyonları alınmıştır.

Kronik osteomyelitisli olguların serumlarında IgA, 1gG ve IgM ölçümleri yapılmış ve sonuçlar elde edilmiştir (Tablo 2 ).

Çocuk kronik osteomyelitislerinde serum IgA 2 olguda, IgG 3 olguda IgM 2 olguda düşük bulunmuştur. Bu grupta serum IgA, IgG ve IgM normal sınırlarının üstüne çıkmamıştır. Ulna kronik osteomyelitisli 1 aylık olguda serum IgA, G, M değerleri normal değerin altında belirlenmiştir (IgA: 4 mg/100 Ml. IgG: 232 mg/100 Ml, legM: 9 mg/100 Ml).

TARTIÅžMA:

Kronik osteomyelitis değişik yaş gruplarında görülebilen, kemiğin kompakta ve iliğinde meydana gelen, iltihabı belirtilerle ortaya çıkan ve fistüller gösteren, tedavisi güç bir hastalık olarak güncelliğini koruyan bir hastalık olarak tanımlamaktadır (7,3,11,13). Bulgularımız osteomyelitisin daha çok çocukluk dönemi ve büyüme çağı hastalığı olduğunu bildiren, travma olasılığı daha fazla olan erkeklerde daha sık meydana geldiğini açıklayan yayınlarla uyum içinde bulunmaktadır.

Çalışma grubumuzda kronik osteomyelitis en fazla öğrenci grubunda görülmüştür. Bu dönemde psişik, sosyolojik ve hormonal durum ile fizik yorgunluk ve beslenme noksanlığı sonucu gelişebilen direnç düşkünlüğünün etkinliği, osteomyelitis gelişmesinde predispozan faktörler olarak gözden uzak tutulmamalıdır (10,11,17). Çeşitli yetersizlik sorunları sonucu hastaların kırıkçı, sınıkçı olarak tanımlanan kimselere görünmesi, hastalığın tanısında geç kalınması, tıbbi tedavinin hastane ortamı dışında yürütülmesi, akut osteomyelitisin süregen nitelik kazanmasına neden olmaktadır (1,8,11,14). Bizim çalışmamızda yetersiz tedavi edilmiş ve kronik döneme girmiş, 19 kronik osteomyelitis olgusu bulunmaktadır. Bu gruba akut dönemi belirsiz 9 olgu da eklenmiş bulunmaktadır. Bu çalışmamızda, açık kırık sonucu gelişen 7 kronik osteomyelitis olgusu tespit edilmiş, olupy açık kırık tedavisinin zamanında ve düzenli yapılması gereğini yansıtmaktadır. Çalışmamızda ortopedik cerrahi girişimleri izleyen 5 kronik osteomyelitis olgusunun varlığı gözlenmiştir. Klinik bulgular için de ağrı ve akıntı ilk sıralarda bulunmaktadır. Ağrı bulgusu daha çok sızı şeklindedir ve daha çok fiziki yorgunluktan sonra gelişmektedir. Akıntı ise bazen seröz nitelikte, bazen pürülan olup, bazan da ufak kemik parçaları (sekestr) bulundurmaktadır. Kronik osteomyelitis uzun kemiklerde daha çok görülmektedir. (1,6,8,11,13). Bizim sonuçlarımız da bu yöndedir. Femur Tibia ve humerus osteomyelitisleri, ilk sıraları almıştır.

Post travmatik (91) ve hematojen (71) kronik osteomyelitisli 162 hastanın (124 erkek ve 38 kadın), Mancini yöntemine göre IgA, IgG ve IgM ölçümlerinin yapıldığı bir çalışmada (Normal değerler: IgG: 800-1800 mg/100 MI, IgA; 90-450 mg/100 Ml, IgM: 60-280 mg/100 Ml olarak alınmıştır) 74 hastada (% 45.7) normal, 54 hastada (% 33,3) yükselmiş ve 34 hastada (% 21) azalmış değerler bulunduğu bildirilmiştir. Bu olgularda IgG 112 olguda normal (% 69.1), 44 olguda yükselmiş (% 27.2), 6 olguda azalmış (% 3.7) IgA l31 olguda normal, (% 80.9) 20 olguda, yükselmiş (% 12.3) ve 11 olguda azalmış (% 6.8) IgM ise 135 olguda normal (% 83,3) 6 olguda artmış (% 3.7) ve 21 olguda. azalmış (% 13), şeklinde belirlenmiştir (12). Bir infeksiyon varlığında sirkülan, immünglobulinler artmaktadır. (10,12,17). Eid ve diğer araştırıcılar, kronik ve akut hematojen osteomyelitisli 90 olgudan ancak % 20 sinde böyle bir artışı izlemişlerdir (3). Buna karşın kronik osteomyelitisli olguların % 24.5 unda immüglobulin azalması bildirilmiştir (3). Bu olgularda en fazla IgM, daha az IgA ve IgG azalması izlenmiştir. Bu immünglobulin azalmaları kemikteki patolojinin kronikleşmesinde veya kronik osteomyelitis gelişmesinde, hızlandırıcı etkileri olmaktadır. Ring ve arkadaşları (10), kronik posstravmatik osteomyelitisli 90 olguda (85 erkek, 5 kadın) IgG ve IgM'i % 10-20 oranında yükselmiş ve % 5-10 oranında azalmış olarak bulmuşlardır. Kronik osteomyelitisin düşük serum IgG li olgularda, ciddi klinik tablo oluşturduğu, özellikle en ağır klinik-tabloların immün sistem reaksiyonları azalmış ve sellüler aşırı duyarlılık gösterenlerde izlendiği açıklanmıştır (7,10,12,17). Serum immünglobulin düşüklüğü, spesifik bakteriyel antikor noksanlığı, hastalara gamma globülin verilmesinde-yönlendirici bulgulardır. Hierhölzer (5), kronik osteomyelitisli olgularda antinükleer antikorların önemli derecede arttığına işaret etmiştir. Osteomyelitisli olgularda serum Ig seviyeleri yaşa, hastalığın devam süresine, pyogenic etkene ve antibiyotiğin etkisine göre, belirli bir dağılım göstermektedir. Gram negatif bakteri osteomyelitislerinde, belirgin Ig M yükselmesi gözlenmiştir, Bu durumu, hümoral sistemin sürekli uyarılması ve oto immünizasyonla açıklanmaktadır. Osteomyelitisli olgularda IgA artışlarında özellik olmadığı, IgG nin ise yükseldiği bildirilmektedir (3,7,10,17). Kronik kemik infeksiyonlarında non-spesifik direnç mekanizmaları da bozulmakta ve properdin aktivite artışı olmaktadır (3,4,17,18). Karpas ve Turkova (7) ise, kronik osteomyelitisli olguların serumlarında IgG de belirgin düşme, IgA da sınırda yükselme ve IgM ile IgD de hafif değişmeler bulduklarını açıklamışlardır. Bizim çalışmamızda ise kronik osteomyelitisli 40 olgu incelenmiş ve IgA 32 olguda normal, 6 olguda azalmış ve 2 olguda yükselmiş bulunmuştur. IgG ise 27 olguda normal, 11 olguda normalden düşük, 2 olguda normalden yüksek değerler göstermiş, 1gM ise 22 olguda normal değerlerinde, 16 olguda azalmış, 2 olguda yükselmiş olarak belirlenmiştir. Çeşitli bildirilerin varlığında, bu bulgumuz, kronik osteomiyeli tisli olgularda serum IgA, IgG ve IgM ölçümlerinin gereğini ve yararını göstermektedir.

SUMMARY:

Serum IgA, IgG And IgM VALUES IN PATIENTS WITH CHRONIC OSTEOMYELITIS

Various of bacterials reach bones by blood vessels, lympatics and the skin and makes chronic osteomyelitis that can be the cause infirmity and an important lose of werk time. Besides some factors, weakness of the humoral and cellular immune system reactions are the factors that effects the resistance which grouss against the medical treatment of patients with chronic osteomyelitis. In this study reached the distribution on serum 1gA, 1gG, and, 1gM in 40 patients with chronac osteomyelitis who were consulted at Orthopedy and Travmatology Clincs of The Medical Faculty of Gazi University and we examined the results and the relation of our findings with that period of disease. In this study the predisposant factors of chroniç osteomyelitis and the clinical findings were searched and as a result (4) humerus, (1) ulna, (18) femur, (11) tibia, (4) fibula, (2) metatars algia osteomyelitis were inspected.

With Mancini method, by using non-partigen immunodiffusion plaques serum 1gA, 1gG and 1gM values were detected in the patierts of chronic osteomyelitis. The 8 patients were in the age groups (0-13) and 32 of them were girl-women. 1gA was. lowin 6 patients, normal in 32, and high 2 patients. 1gG was low in 16, normal 22 and high in 2 patients.

Referanslar

1.Anderson , 1. D.: Ä°nfections., p; 1034-1051. Edmonson, A. S., Crenshaw, A. H. (e ): Cambell's operative ortopaedics., 1980. 6. th. ed. Mosby Company.

2. Behring Research Product List.: Partigen Laboratory guide (Reiew of the complete partigen. Product line methods, measuring ranges standartds/Controls, Clinical relevance. Behringwerke AG DiagnostiCa, Postfach 1140, D-3550 Marhurg 1.

3.Eid, A. M ve ark. Some immunological aspects f Staphylococcal haemötogeneous osteomyelitis., Arch. Orthop. Traumat. Surg. 96; 221 - 224,1980.

4. Hierholzer, S., Hierhoizer, G.: Tlıe unsuc cessul surgical management of post-trau-matic chronic bone infection., Arch. Orthop. Traumat, Surg. 100 67-88 1982.

5: Hierholzer, G., Rehn, J.: Die posttraumatische osteomyelitis., Stuttgart. Newyork 1970.

6. Jani, L., Remagen, W.: Primary chronic osteomyelitis., Sıcot 7: 79 - 83, 1983.

7. Karpas, K., Turkova, M.: Ä°mmunoglobulin levels in patients with chronic inflamati. On of the bone marrow., Acta Chir. Orthop. Traum. Cech. 49: 313-318, 1982.

8. Lindbers, L. Lidgern, L.: Bone and joint infections., SICOT 1: 191-198, 1977.

9. Mancini, G., Carbonari, A. D., Heremans. I. F.: Ä°mmunodiffusion., Immuncchem istry. 2 : 235, 1965.

10. Ring, J., ve ark. : Humorale und zellulare immunphaomene im Klinischen Verlauf der chronischen posttraumatischen osteomyelitis., Ä°nfection 4: 84 - 89, 1976.

11. Sarpyeneer, M. A.; Osteomyelitis., p: 108 -124., Ortopedi ve Travmatoloji, 1962 Ä°stanbul.

12. Savoini ve ark.: Ä°mmunita umorale ed osteomielite cronica., Chir. Organi. Mov. Ä°talya, 66: 511 - 515, 1980.

13. Tachdjian, M. O.: Ä°nfections of bone., p: 352 - 378., Pediatiric Orthopedics 1972. 1 ed. Philadelphia - London - Toronto.

14. Turek, S. I.: (Türkçeleştirme ed. Ege, R.): Kemik infeksiyonları., Sayfa: 218-246. Ortopedi -İlkeleri ve uygulamaları 1980. Ankara. (J. B. Lippincoot Company, 1977 baskısından tercümedir.)

15. Uffelman, J. A., ve ark.: Quantitation of immunoglobulins ın normal children., Clin. Chim. Acta. 28: 185, 1970.

16. Vesikari, T., Vaheri, A.: Rubella a method for rapid diagnosis of a recent infection by demonstration of the IgM antibody, Reprinted from The Britiah Medical J.: 1: 221, 1968.

17. Veys, E. M., ve ark.: Humoral immunity in osteomyelitis and infectious arthritis., Acta Orthop. Bel. 41:84 - 98, 1975.

18. Veselov, A. Y., ve ark. : Relationship between the severity and the duration of the diseose and the immunity indi es ın chronic osteomyelitis., 100-102.