X. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRESÄ°

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 1:

<< | Ýçindekiler | >>

Humerus Alt Uç Kırıklarının Tedavisi (15 Senelik Deneyim)

Suprakondiller humerus kırıkları bilhassa çocuklarda en çok görülen kırıklar olup, dirsek bölgesi kırıklarının % 60 ını oluştururlar. (11. 14. 18. 19). Bu kırıkların tam ve tedavileri komplikasyonları önleme bakımından bir takım problemler doğurmaktadır. Dirsek ekleminin anatomik yapısının özelliğinden, kırığın dislokasyonuna bağlı olarak, damar, sinir lezyonları, ayrıca meydana gelen ödem ve hematom sonucu Volkmann'ın iskemik kontraktürü gibi durumlar sık görülen komplikasyonlardır, 4, 6, 7, 13, 15, 16, 17.

TEDAVÄ° :

Uygulanan tedavi yöntemlerini şöylece sıralayabiliriz :

1 - Konservatif :

a) Dislokasyon yoksa sadece tespit.b) Dislokasyon varsa, repozisyondan sonra tespit.

Suprakondiller kırıkların repozisyonu belirli bir sıra takip ederek Böhler'e göre yapılır. Bu ameliyatın skopi kontrolü altında yapılması tercih edilir, Dirsek ekstansiyon halinde ve ön kol maksimal supinasyona getirilerek yeterince, devamlı bir traksiyon uygulanır. Böylece kısalık ve torsiyon kaldırılmış olup, bu arada Lateral dislokasyon varsa, iki tarafa manuel kompresyonla düzeltilir. Bundan sonra ön kol nötral duruma yaklaştırılıp maksimal fleksiyon verilir. Repoizsyon olmuşsa nabazanın alındığı durumda tespit edilir. 1, 3. 5. 8, 9. 10.

2 - Olekranori a uygulanan Kirschner teli traksiyonu, alçı ateli.

3 - Repozisyon, perkütan veya transartikuler Kirschner teli ile fiksasyon.

4 - Açık repozisyon, osteosentez.

1971 yılından 1886 yılı sonuna kadar kliniğimizde tedavi edilmiş olan kırık olgusunun 1050 tanesinin humerus alt ucuna ait fraktürler olduğu tespit edilmiştir.

Tablo 1 'in incelenmesinden de görüldüğü gibi dirsek bölgesi kırıkları tüm kırıkların %. 6,9 sı olup, bunlarında % 51,8 sini humerus alt ucu kırıkları oluşturmaktadır.

Konumuz olan humerus alt ucu kırıklarının 762'si poliklinikte, 288'i ise yatarak tedavi görmüşlerdir. Hastalarımızın 227'si (% 21,5) kadın, geriye kalan 823'ü (% 78,5) erkekti.

On dört ve 14 yaştan küçük olan hasta sayısı 731 (% 69.7), on dört yaştan büyük olan hasta sayısı ise 319'du (% 30.3). İlk grubun yaş ortalaması 8.13, ikinci grubun yaş ortalaması 35.43 idi. 598 olguda kırık sağ kolda 452 olguda kırık sol kolda idi.

Budara toplam 1085 olgu çıkmasının nedine bazı hastalırınızda birden fazla kırık olması nedeniyledir.

TEDAVÄ° :

Ayaktan poliklinik tedavisi yaptığımız hastalarımıza kliniklerine göre, dislokasyon olmayan olgularda dirsek 90 derecede, ön kol hafif supinasyonda alçı atel ile tespit uyguladık. Ekstansiyon tarzında ki suprakodiller kırıklarında dirsek ekstansiyon durumunda iken ön kola traksiyonu takiben, skopi kontrolünde repozisyon ve kolun dolaşımının elverdiği ölçü de dirsek hiperfleksiyona alınarak posterior bir alçı atel uyguladık. Fleksiyon kırıklarında ise dirsek traksiyon ve hiperekstansiyon durumuna getirilerek redüksiyon elde edildikten sonra dirsek hiperekstansiyonda iken posteior alçı atel uyguladık.

Yatarak tedavi görmüş 288 hastamızın teşhislere göre dökümü ve tedavide yapılan işlemleri Tablo 3 göstermektedir. Tablo da görüldüğü gibi yatarak tedavi görmüş olan hastaların 195'i suprakondiller ekstansiyon ve fleksiyon kırıklarıdır. Bu tip kırıklara kliniğimizde uygulanan tedavi yöntemini kısaca belirtmek isteriz. Genel anestezi altında ulnar taraftan 1/3 alt ucundan yaptığımız insizyonla cilt ve cilt altını geçtikten sonra n. ulnaris prepare edilerek askıya alınır. Daha sonra kırık sahasına biseps ve triseps adaleleri arasından ekstaartiküler girilir ve repozisyon sağlanır. Herhangi bir neden den ötürü bu işlemde bir güçlükle karşılaşılırsa radiyal tarafa bir insizyon yapmaktayız. Repozisyondan sonra her iki epikondilden geçirilerek ortada çaprazlaştırılan ve proksimal fragmanın karşı korteksini tutan kirschner telleri ile fiksasyon temin edilir. Kırığın pre ve intraoparatif durumuna göre ortalama 10-12 günlük bir alçı ateli tespiti ile yetinmekteyiz.

Operatif yöntemlerle tedavi edip, takip ettiğimiz hastaların tedavi sonu dirsek hareketleri fonksiyonel grafi dediğimiz bir yöntemle ölçülmektedir. Bunun için dirseğin AP ve tam ekstansiyonda lateral, tam fleksiyonda lateral grafisi çekilmekte, direkt kemik üzerine konulan goniometre ile gerçek fonksiyonel durumu tespit edebilmekteyiz. Böylece kol üzerine tatbik edilerek yapılan ölçme hatalarını sıfıra indirmekteyiz.

Operatif olarak tedavi ettiğimiz ve takiplerini yapabildiğimiz humerus alt uç kırıklarının fonksiyon durumlarına göre sınıflamasını aşağıdaki prensiplere göre yaptık :

1 - Çok iyi : fleksiyon ve ekstansiyon toplamı 100 derecenin üstünde.

2 - İyi : fleksiyon ve ekstansiyon toplamı 70-100 dereceye ulaşan.

3 - Orta : fleksiyon ve ekstansiyon toplamı 50-70 derece arasında olan.

4 - Kötü : fleksiyon ve ekstansiyon toplamı 50 derecenin altında olan.

Bu parametrelere göre değerlendirildiğinde kliniğimizde son 15 sene içinde cerrahi metotlarla tedavisi yapılan 288 hastanırı 206'sında (% 71.5) sonuç çok iyi, 71'inde (% 24.6) iyi ve 12'sinde (% 4) orta derecede fonksiyonel neticeler alınmıştır.

Sonuçlarımızın incelenmesinde görüldüğü gibi elde ettiğimiz neticeler cerrahi tekniğin gelişmesi ile başarılmış memnuniyet verici düzeydedir

Referanslar

1. BAYRAKTAR, K.: Çocuklarda humerus kondil kırıklarının cerrahi tedavisi. Cerrahpaşa Tıp Bült. 3. 1969.

2. BEGHIN, J. L. BUCHOLZ, R. B., VVEMGER, D. R.,: Intercondylar fractures of the humerus in young children J. Bone and Joint Sur., 64 (A): 1085-87, 1972.

3. BOETTT-iER, L., SAIER, R., KOVACİCEK, St: Behandlung suprakondylaecer Oberarmbrüche im Kindesalter,Ghirurg. 40: 28, 1969.

4. CONNER. A. N., et al,: Displared frastures of the lateral humeral condyle in children. J. Bone Joint Surg, Brit. 52: 460, 1970.

5. DELEE, J., WÄ°LKINS, K., ROCKWOOD, C. A.: Fracture-Separation of the distal humeral epiphysis: J. Bone and Joint Surg., 62 (A): 39-46, 1986.

6. DİETBOLT, O., JUNGHANS. II., ZUKSCHWERDT, I Klinisehe Chirurgie für die Praxis. Band IV. George Thieme Verlag. Stuttgard, 992, 1966.

7. FOWLES, J. KASSAB, M.,: Displaced fractures of the medial humeral condyle in children. J. Bone and Joint Surg., 62 (A): 1156-58, 1980.

8. HUETLİN. J.: Proceeding: Treatment of elbow humeral fractures in childhood. Münch,. Med. Wochensch 117: 416, 1975.

9. LANGE. M.: Lehrbuch de: orthopasdie und naumatologia, Band III. Ferdinand Enke Verlag. Stuttgard. 131, 1967.

l0. MATZEN. P. F,: Leprbuch der Ortlıopa edia Band II. ed. 2 veb. Verlag. Valk und Kesundheit Berliri 1967-246.

11. MANİZADE. D. BAYRAKTAR, K.: Humerus kondil bölgesi kırıklarının cerrahi tedavisi. Akdeniz ve Ortadoğu Ortopedi ve Travmatoloji Kongre Kitabı, Ankara, 7 - 13 Mayıs 226, 1970.

12. MÄ°LLIS. M., SlNGER, L., Hall, J. E.: Supracondylar fracture of the humerus in children Clinical Orth., 177: 203-9, 1983.

13. MÜLLER, M. E., ALLGÖWER, WİLLENEGGER. II.,: Manual der Osteosynthese. A-O Teahnik. Spiringer Verlag, Berlin. 1969. 122.

14. NACHT, J., ESKER, M. L., CHUNG, M. K., LOTKE, P DAS, M.: Supracondylar fractures of the humerus in children treated by closed reduction and percutane cus pinning. Clin. Orthop., 168: 90, 94, 1984.

15. RAYMOND, T., ROCK, L., WÄ°LKÄ°NS, K.,: Deformity following Distal Humeral fracture in Childhood. J. Bone and Joint Surg. 66 (A): 557, 62, 1984.

16. SATTER. P., et al.: The results of treatrment of supracondylar humeral fractures in children with special condideration to Blount's method. Zentralbl. Chir., 96: 125, 1971.

17. SEEWALD, II,: Ruschpinning of children supracondylar humeral fracturres Zentralblatt Chir., 96: 468. 197l.

18. SEEWald. II,: Die operative Versorgung von Ellenbogen-frakturen bei Erwachsenen. Beitr. Orthop., 20: 23, 1973.

19. WÄ°LPPLA, E., BAKALÄ°M, G.: Late Results in supracondylar humeral fractures in children. Arch Orthop Trauma Surg, 23-7, 1985.