X. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRESÄ°

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 1:

<< | Ýçindekiler | >>

Dizde Tanısal Artroskopi (Klinik Çalışma)

ÖZET:

Artroskopi eklemlerin endoskopik incelenmesine denilmektedir. En sık uygulama olanağını diz ekleminde bulmuştur. Bu çalışmayla uyguladığımız yöntem tartışılmış, 1983-87 yılları arasında Akdeniz Üniversitesi Tip Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Ana bilim Dalında uygulanmış tanısal artroskopinin sonuçları seçilmiş 100 olguda değerlendirilmiştir. Olguların 18'i kadın, 82'si erkek olup ortalama yaş 36 dır, Tanısal doğruluk oranı % 89 olarak değerlendirilmiştir.

SUMMARY:

Diagnostic Arthroscopy of the Knee, Arthnoscopy is a method studying tlıe joints endoscopically. Diagnosttc and surgical arttroscopy of the knee has began to be used vastly with increased interest. In this study, the method which we used in arthroscopy of the knee is discussed and 100 knees were studied arthroscopically between the years of 1983-1987 are presented. Mean age of the patient was 36 years and 18 were female,.82 were male Diagnostic success was evaluated as 89 percent,

Artroskopi eklemlerinin endoskopik incelenmesini sağlayan bir yöntemdir, İlk klinik uygulamalar İsviçre'de Bircher (8) ve Japonya'da Takagi'ye (8) aittir, Takagi ilk klinik uygulamayı diz eklemi tüberkülozunun erken tanısı amacıyla sistoskop kullanarak yapmıştır (8). İlk yayın ise 1922'de Bircher tarafından yapılmıştır (8). Watanabenin 1958'de ilk artroskopi atlasını yayınlaması ve geliştirdiği No; 21 artroskopu ile modern artroskopi 1960'lardan itibaren yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır (8). Günümüzde Mc Ginty, Jacson, O'Connor, Dandy, Jhonson, Gillquist gibi klinisyenlerce daha modern endoskopik adaptasyonlar başarıyla kullanılmıştır. (2, 3, 4, 5, 6, 7).

Bu çalışmayla kliniğimizde 1983-87 yılları arasında uygulanan 150 den fazla diagnostik artroskopi içinden seçilmiş 100 uygulama değerlendirilmiş, klinik değerlendirme artroskopik gözlem, artroskopik gözlem cerrahi bulgular arasnındaki ilişkiye dayanarak tanısal doğruluk oranını belirlemek ve tartışmak amaçlanmıştır.

GEREÇ ve YÖNTEM:

Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Ana bilim Dalında 1983-1987 yılları arasında 150 den fazla tanısal artroskopi girişimi yapılmış ve sonucları cerrahi olarak doğrulanmış 100 uygulama değerlendirilmiştir. Başlangıçta triangülasyon prensibiyle değerlendirilmemiş olgularla, takiben artrotomi yapılmamış olgular değerlendirmeye katılmamıştır. Hastaların 18'i kadın, 82'si erkek olup, en küçük hasta 7 en yaşlı hastada 73 yaşında bulunmuştur. Ortalama yaş 36 dır. Tablo I. de anestezi şekli, giriş yolları ve artroskopi endikasyonları gösterilmektedir.

Hastalara artroskopik girişim, ameliyathane koşullarında aseptik teknikle yapılmıtır. Genellikle lokal anestezi uygulanmış, takiben artrotomi yapılması düşünülen ve kolak anestezi için uygun olmayan olgularda genel anestezi tercihedilmiştir. (Tablo 1) Artroskopi uygulaması sıvı ortamda ve çğunlukla anterolateral girişle yapılmıştır. En sık endikasyon, konulan klinik tanının doğrulanması olmuştur.

Genel anestezi aynı seansta artrotomi düşünülen olgularda uygulanmıştır. En sık tercih edilen giriş yolu.

SONUÇLAR:

Sonuçlar menisküs dışı ve nemiskal patolojiler olmak üzere iki gurupta incelenmiştir. Artroskopi endikasyonu konulan en sık menisküs dışı patoloji patellofemoral ağrı (9 olgu) olgularıdır. Daha az sıklıkta snovitis (6 olğu), ve osteokondritis dissekan olgularına (2 olgu) uygulanmıştır. Klinik olarak bağ ve nemisküs tanısı konulan, artroskopi yapılan 69 olguda en sık etiyolojik nedenin spor travması (34 olgu) olduğu gözlenmiştir.

Tablo 3 'de sonuçlar toplu olarak görülmektedir. Snovitis durumunda kristal snovitisle, villonodüler snovitte artroskopik tanı konulabilirken, kronik atipik sinovitte ve romatoid artritte biopsi almak gerekmiştir. Kondromalazi patella glg3ularının sadece birende normal görünümle karşılaşılmıştır. Fenç ve bayan olan hastamızdaki patellafemoral ağrı, genç kızların diz ağrısı olarak değerlendirilmiştir. Postmeniskütomi sendromu düşünülen 8 olguda 1'de kondromalazi patella, 1'de ACL lezyonu ve 6 sında ise femoral kondillerde ağır kondromalazik değişiklikler saptandı.

Meniskal patoloiler iç ve dış menisküs lezyonları ve distoid menisküs adı altında incelenmiştir. Medial menisküs lezyonu düşünülen 36 olgunun 8 inde (% 12) diz artroskopik olarak normal bulunmuştur. Buna göre klinik tanının doğruluk yüzdesi % 78 dir. Artroskopik olarak enkomplet yırtık tanısı alan 7 olgunun 3 de (ön boynuz yırtığı tanısı almıştır) cerrahi olarak yırtık saptanamamıştır. Buna göre artroskopik doğru tanı yüzdesi medial menisküs için % 91.7 (yalancı pozitif % 8.3) bulunmuştur. 22 lateral menisküs lezyonunda ise 2 olgu artroskopik olarak , 5 enkomplet yırtıktan da 3 ü cerrahi olarak normal bulunmuştur. Bu verilerle lateral menisküs için klinik doğru tanı yüzdesi % 91, artroskopik olarakta % 13.6) saptanmıştır. Menisküs lezyonu düşünülen 4 medial menisküs ve 3 lateral menisküs lezyonunda beraberinde ACL lezyonu bulunmuştur.

TARTIÅžMA:

Bu çalışmada sonuçların değerlendirilmesi ve tanısal artroskopi uygulamamızın doğruluk oranının belirlenmesi amaçlanmıştır. Snovit, kondromalazi patella, bağ lezyonları ve eklem kıkırdığının diğer patolojilerinde tanısal doğruluk oranı % 1007e yakın bulunmuştur. Ancak menisküs lezyonlarında bu oran yaklaşık % 89 olarak pastanmıştır.

Yanılgılar özellikle ön boynuz lezyonu düşünülen ve enkoplet yırtıklar da olmaktadır. Gerçekten de klasik artroskopi kitaplarında da yanılgının sıklıkla ön boynuz değerlendirmelerinde olduğu vurgulanmaktadır. (5) Literatürde tanısal doğruluk oranı Casscells (1) tarfından % 80, Jacson-Abe (4) tarafından % 88.5 Johnson (5) tarfında % 88, Mc Cinty - Freedman (6) tarafından da % 89.9 olarak verilmektedir. Sonuçlarımız tanısal doğruluk oranı açısından literatürle paralellik göstermektedir. Artroskopi menisküs dışı patolojilerde tanısal açıdan hekime % 100'e varan oranlarda yardımcı olmaktadır. Meniskal patolojilerde tipik anamnez ve kilitlenme tanımlayan olgular azınlığı teşkil etmekte ancak olguların % 85 de klinik olarak doğru tanı konulabilmektedir. Tanısal doruluk iyi bir artrografiyle % 95'e artroskopiyle % 100'e çıkarılabilir. Ancak artroskopi menisküs lezyonlarında tanı sorununu çözdüğü gibi yanlış bir kanıya varılmamalıdır. Çünkü artrografi ve artrokopinin birbirlerine üstün oldukları noktalar bulunmaktadır.

Sonuç olarak, gerek kendi deneyimlerimize dayanarak, gerekse literatür ışığında artroskopinin morbiditesi az ve tanısal değeri yüksek bir yöntem olduğunu söyleyebiliriz

Referanslar

1, Casscells, W.; Arthroscopy of the knee Joint. J. Bone and Join Surg. 53 A: 287-298, 1971.

2. Dandy, D. J., Jacson, R. W.; The impact of arthroscopy on management of disorde: of the knee. J. Bone Join Surg, 57 B:346-352, 1975.

3. Gillquist, J., Hagberg, G., Oretorp, N.: Arthosccpy in acute injuries of the knee joint. Acta Orthop. Scand., 48, 190-196, 1977.

4. Jackson, R. W., Abe, I.: The role of srthroscopy in the manegement of the knee (An analysis ef 200 conseutive examination. J. Bone and Joint Surg., 54 B: 310-322, 1972.

5. Johnson; L. L.: Comprehensive arthroscopic examination of the knee. The C. V. Mosby Company, Saint Louis, 1977.

6. Mc Ginty, J. B Freedma, P. A.: Arthroscopy of the knee, Clin. Orthop., 121: 173 180, 1976.

7. O'Connor, R. L,: Arthroscopy. in diagnosis and treatment of acute ligament injuries of the knee. J. Bone and Joint Surg., 56 A: 333-337. 1974.

8. Watanabe, M.: Arthroscopy: The present state, Orthop. Clin. Nortnı Amer Vol, 10, No: 3, 505-522, 1979.