XV. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRE KÄ°TABI

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 8: VERTEBRA SORUNLARI

<< | Ýçindekiler | >>

ROD ÅžEKLÄ°NÄ°N ROD-VÄ°DA BAÄžLANTI NOKTASINDAKÄ° ROTASYONEL STABÄ°LÄ°TE ÃœZERÄ°NE OLAN ETKÄ°SÄ°

Vertebra cerrahisinde rod, transpadiküler vida ve çengellerden oluşan birçok farklı sistem kullanılmaktadır. Farklı vertebral sistemlerin mekanik stabiliteleri üzerine birçok çalışma yapılmış olmasına rağmen rodun geometrik yapısının, rodvida bağlantı noktasındaki rotasyonel stabülite üzerine etkisi olup olmadığını belirlemeye yönelik bir çalışmaya rastlamadık.

Bizim çalışmamızdaki amaç vertebral sistemlerdeki rodların yüzey yapı farklılıklarının, rod-vida bağlantı noktasındaki rotasyonel stabite üzerinde etkisi olup olmadığını tespit etmektir.

Materyal-Metod

Çalışmamızda geometrik yapısı farklı olan 4 değişik rod-vida kompleksi kullanıldı. Bunlar yivli rodlar, longitudina oluklu rodlar, düz rodlar ve yüzeyi birbirini oblik kesen çizgilerle dilimlenmiş rodlar olarak belirlendi. Tüm rodlar 10'ar cm. olarak seçildi ve her bir rod-vida kompleksinden altışar adet kullanıldı. Rodların bir ucuna vida yerleştirildi, diğer ucu ise rotasyonel güç uygulayabilmek için altıgen olacak şekilde hazırlandı. Vida yerleştirilirken, yivli rodlarda bir taraftaki somun sabitlendikten sonra diğer taraftaki somun 16 Nm. kuvvetle sıkılarak tespit edildi. Longitüdinal oluklu rodlarda, rod vidanın yuvasına yerleştirildikten sonra tepe vida kuvvet uygulanmadan yerleştirildi ve daha sonra çevredeki somun 16 Nm. Kuvvetle sıkılarak sabitlendi. Düz rodlarda ve yüzey pürüzlü rodlarda da langitüdial oluklu rodlarda uygulanan işlem benzer şekilde uygulandı ve sırasıyla tepe vida ve çevre somun sıkılarak sabitlendi. Çevre sorun 16 Nm. Kuvvetle sıkıldı.

Rod-vida kompleksleri bu şekilde hazırlandıktan sonra mengene ile sabit hale getirildi. Daha sonra rodun diğer ucuna torkmetre yerleştirilerek rotasyonel kuvvet uygulandı. Kuvvet uygulanması arttırılırken rodun vida içinde ilk harekete başladığı anda uygulanmakta olan kuvvet kaydedildi. Bu işlem benzer şekilde tüm rod-vida kompleksleri için tekrarlandı. Her gruptaki altışar rod-vida kompleksi üzerinde alınan sonuçların ortalaması alındı ve dört grup arasındaki farklar değerlendirildi.

Sonuçlar Rotasyonel kuvvete en fazla direnç gösteren rod-vida kompleksinin longitüdinal oluklu rodlardan oluştuğu izlendi. Longitüdinal oluklu rodlarda ilk rotasyonun başladığı anda uygulanan kuvvet ortalama 23.68 Nm. (20.28 Nm. - 30.55 Nm.) olarak belirlendi. Üzeri pürüzlü rodlarda ilk hareket anında uygulanan kuvvet 8.45 Nm. (6.24 Nm. - 10.79) olarak bulundu ve bu tip rodların rotasyonel kuvvete en az direnç gösterdiği belirlendi.

Düz rodlarda rotasyonel hareketin başladığı kuvvet ortalama 8.60 Nm. (7.15 Nm. - 10.79 Nm.), yivli rodlarda ise ortalama 12.19 Nm. (11.18 Nm. - 13.39 Nm.) olarak tespit edildi.

Düz rodlar ve yüzeyi pürüzlü rodlar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. Ancak longitüdinal oluklu rodlar ile diğer üç grup rod arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu.

Tartışma

Omurga hastalıkları tedavisinde bugüne kadar çok sayıda ve geometrik olarak farklı yapıda birçok enstrüman kullanılmıştır. Bu enstrümanlar üzerinde in-vitro ve in-vivo birçok biomekanik çalışma yapılmış olmasına rağmen yaptığımı literatür taramasında, rodun geometrik yapısı ile rod-vida bağlantı noktasındaki rotasyonel stabilite arasındaki ilişkiyi araştıran bir çalışmaya rastlamadık(1,3,4,9).

Bir spinal sistemin stabilitesi üzerinde birçok farklı etken rol oynamaktadır(2,3,8). Biz yapmış olduğumuz çalışmada spinal sistemlerin bir komponentini oluşturan rodların geometrik yapısının rod-vida bağlantı noktasındaki rotasyonel stabilite üzerine etkisi olup olmadığını araştırmayı amaçladık (Tablo 1 , Şekil 1 , Şekil 2 , Şekil 3 , Şekil 4 ).

Yaptığımız çalışmanın sonucunda longitüdinal otuklu rodların rod-vida bağlantı noktasındaki rotasyonel stabiliteleri, düz, yivli ve pürüzlü rodlarda tespit edilmekle birlikte, bu tip rodlarla düz rodlar arasındaki fark anlamlı değildi.

Sonuç olarak, spinal sistemlerin genel stabilitesi değişik faktörlere bağlı olmakla birlikte longitüdinal oluklu rodların rod-vida bağlantı noktasındaki rotasyonel stabilitesi diğer rodlara göre anlamlı bir şekilde yüksek saptanmıştır.

Referanslar

1. Alıcı E, Erel N: Experimental Biomechanical Comparison of Harrington Distraction Rod System and Transpedicular Fixator Intern in the Treatment of Dorsolomber Fractures. Acta Ortho. Traum. Turcica Vol. 24, No: 1, 34-37, 1990.

2. Asanuma T, Stokes IAF, Moreland MS, Suzuki N: Intersegmental Spinal Flexibility with Lumbosacral Instrumentation. An inv Vitro Biomechanical Investigation. Spine Vol. 15, P. 1153-1158.

3. Ashman RB, Galpin RD, Corin JD, Johnston II CE: Biomechanical Analysis of Pedicle Screw Instrumentation Systems in a Corpectomy Model. Spine Vol. 14, P. 13981405.

4. Ashman RB: Biomechanical Testing of Posterior Spinal Implants, Past, Present and Future. The Journal of Turkish Spinal Surgery. Vol. 5, No.2, 1994.

5. Farey JP, Weidenbaum M, Michelsen Cb, Hoeltzel DA, Athanasiou KA: A Comparative Biomechanical Study o fSpinal Fixation Using Cotrel-Dubousset Instrumentation. Spine Vol. 121, p. 877-881.

6. Jacobs RR, Schlaepfer F, Mathys R Jr, Nachemson A, Peren SM: A Locking Hook Spinal Rod System For Stabilization of Fracture-Dislocation and Correction of Deformities of the Dorsolomber Spine. A Biomechanical Evaluation. Clin. Orthop. Vol. 189. Oct. 1984.

7. McAfee PC, Weiland DJ, Carlow JJ: Suvivorship analysis of Pedicle Spinal Instrümantation. Spine Vol. 16, No.B Suppl. Aug 1991.

8. Puna RM, Bechtold JE, Byrd JA III, Winter RB, Ogilvie JW, Bradford DS: Biomechanical Analysis of Transpedicular Rod Systems, Spine Vol. i6, No.8, 1991.

9. Serin E, karatosun V, Köseoğul HC, Ülkü Ö, Aksoy S, Alıcı E: Biomechanical Results of Alıcı Spinal System in Different Applications. The Journal of Turkish Spinal Surgery Vol.4, No.3, 1993.

10. Valentine NW, Rahmatalla A, Dove J: A Pedicle Screw Modification For the Hartshill System: Biomechanical and Clinical Results. The Journal of Turkish Spinal Surgery. Vol. 1, No.4, 1990.