XV. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRE KÄ°TABI

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 1: ÃœST EXTREMÄ°TE KIRIKLARI

<< | Ýçindekiler | >>

OLEKRANON KIRIKLARINDA CERRAHİ TEDAVİ SONUÇLARIMIZ

Olekranon'un subkutan konumu, direkt travmalardan kolay etkilenmesine neden olur. Kırık oluş biçimi, direkt darbe, dirsek fleksiyonda iken açık el üzerine düşme veya yüksek enerjili travma gibi mekanizmalarla gerçekleşir. Radius başı kırığı veya dirsek çıkığı ile birlikte oluşabilir. (8,16,18)

Olekranon kırıkları, dirsek eklemini ilgilendirdiğinden ve bu nedenle el fonksiyonlarına indirekt yardımcı olduğundan, tanı ve tedavi açısından çok önemlidir.

Olekranon kırıkları Colton tarafından deplasmanı (kayma) olan ve olmayan diye 2 ana guruba ayrılmaktadır. 1. Tip'te (Deplasmanı olmayan),: kırık fragmanları arasında 2mm'den daha az kayma ulan ve dirsek 90' fleksiyona getirildiğinde kayma artışı olmayan kırıklardır. Ve hasta dirseğini yerçekimine karşı uzatabilir(2,8). Bu kırıklar için önerilen, Konservatif Tedavi'dir.(3,6,11,12,14)

Colton'un 2. Tip (kayma olan) kırıkları ise Avulsiyon (2 A), Oblik ve Transvers (2B), Parçalı (2 C), Kırıklı-çıkık (2 D) olarak ayrılmıştır.2,8 Deplasmanı olan kırıklarda ise seçilen tedavi, Açık Redüksiyon ve İnternal Fiksasyon'dur. Ve konservatif tedavi ile doğabilecek sakıncaları ortadan kaldırır.(3,6,7,8,11,12, 17,19)

Hastalar ve Yöntem

1991-95 Yılları arasında, Haydarpaşa Numune Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği'nde, cerrahi olarak tedavi edilen 45 olgudan, son kontrolleri yapılabilen 32 çalışmanın gerecini oluşturmaktadır.

Olguların 23'ü (%72) erkek, 9'u (%28) bayan olup, Ortalama yaş 35.6 (5-80)'dır. Kırık, 20 olguda (%62.5) Sol, 12 olguda (%37,5) Sağ tarafta olup, ortalama izleme süremiz; 32.2 (2.5-62) ay'dır. Ayrıca 14 Oluda (%43) ve ek olarak diğer kemik ve yumuşak doku yaralanmaları vardı.

Olgulardaki kırık oluşma sebepleri; 17 Olgu (%53) trafİk kaZasl, 15 Olgu (%47) düşme'ye bağlı idi.

Kırıklar, Colton sınıflamasına göre; 2 Olgu (%6) Tip 2 A, 29 Olgu (%91 ) Tİ 2 B, 1 olgu (%3) Tip 2 C olarak belirlenmiştir.

2 olguda (%6) kırık, Açık kırıktı. 1 Oluda (%3) travma anında Radial Sinir felci gelişmişti. Aynı zamanda Humerus kırığı olan bir olguda (%3), Humerus osteosentezi yapılırken iatrojenik Radial Sinir kesisi oluşmuştur ve bu hemen primer olarak onarılmıştır.

Olgularımıza, gergi bandı ve visaj operatif tekniklerini uyguladık. Olguların tümüne ameliyat sonrası 90' uzun kol alçı atel uygulandı. 3. haftada eksternal tespit çıkartılarak, pasif ve aktif hareketlere başlandı.

Komplikasyon olarak hiçbir olguda kaynamama veya kaynama gecikmesi görülmedi. Ameliyat sonrası dönemde enfeksiyon sorunu ile karşılaşılmadı.

Bir olgu tedavisi başarısızlıkla sonuçlandı, ağrı ve hareket kısıtlılığı gelişti. Bu olgu çok parçalı kırık tipinde idi.

Serklaj telinde kopma, K telinde kırılma olgularımızda saptanmadı. 3 olguda (%9), K teli göçü görüldü.

Olguların 10'unda (%31), %10-20 tüm hareketlerde kısıtlılık vardı. Ameliyat edilen olgularda en sık yakınma, 6 olguda (%19) aptanan, cilt altından K teli ve serklaj telinin hasta tarafından hissedilmesiydi.

Tartışma

Olekranon kırıklarının tedavi amaçları; eklem restarosyonu, ekstansiyon motor gücünün korunması, stabilite ve eklem sertliğinin önlenmesidir.(1,8)

Olekranon kırıklarında internal tesbit yönteminin seçimi önemlidir. Seçim, kırığın tipine göre yapılmalıdır.(3,6,,',8,10,11,12, 15,19,22). Olgularımızdan birinde stabilite sorunu ile karşılaşılmış, bu olguda kırığın parçalı olması, yetersiz rijid fiksasyona neden olmuş ve eklem hareketlerine de geç başlanmıştır.

Olekranon kırıklarının tedavisinde, açık redüksiyon ve internal fiksasyonun başarısında ağrı, işlev, hareket açıklığı ve rontgenogram bir arada değerlendirildi(12). Literatürde yeralan çalışmalarda farklı değerlendirme kriterleri kullanılmış ve farklı sonuçlar elde edilmiştir.

Önçağ ve arkadaşları %8813, Domaniç ve arkadaşları %100(5), Karatosun %94 (9), Macko %80(10) oranında başarı elde etmişlerdir. Bizim çalışmamızdaki başarı oranımız ise %97'dir. (Başarı oranımızın yüksek olmasında, parçalı ve kırıklı çıkığı olan olguların oranın düşük olmasının etken olduğunu düşünmekteyiz.)

Tesbit materyalistleri ile ilgili en sık karşılaşılan komplikasyon K teli ve Serklaj telinin göçüdür. Murphy, AO gergi bandı tekniği kullandığı 12 olgusu %80 oranında, Çetinus %0(4), Karatosun %11 (9) oranında bu komplikasyona rastladığını bildirmiştir. Bizde ise bu oran %9 olarak (3 olguda) saptandı. Macko, K teli göçünün tedaviyi etkilemediğini iddia etmektedir. (10)

Sonuç olarak, olekranon kırıklarının, internal fiksasyonunun stabil yapıldığı ve ameliyatın gecikmeden yapıldığı olgularda, dirsek eklem hareketlerine erken dönemde başlandığında, fonksiyon kaybı olmadan iyi sonuç alınacağı kanısına varıldı.

Referanslar

1. Cabenale, M. Olecranon fractures. In: Morrey, B.F., ed. The Elbow and Its Disorders. Philedelphia. W.B. Saunders, 1987.

2. Colton, C.L., Fractures of the olecranon in adults: Classification and management. Injury 5:121-129, 1973-1974.

3. Çetinus E, Hüner H., Caver İ. Olekranon kırıklarıda cerrahi tedavi sonuçlarımız. Acta Orthop. Traum. Turc. 25:94-96, 1991.

4. Crenshaw A.H. Jr: Fractures of olecranon. In: Crenshaw A.H. eds Campbell's Operative Orthopaedics. Vol: 2,8 th ed St. Louis, CV MOSBY, 1025-1029,, 1992

5. Domaniç Ü., Akalın Y., Sözen Y.V., Olekranon kırıklarının cerrahi tedavisi. 7. Milli Türk Ortopedi ve Travmatoloji Kongre Kitabı Adana 1981 , Ankara 139-143, Emel Matbaası, 1983.

6. Ege R. Travmatoloji-Kadıoğlu Matbaası Vol. 2, 4. Baskı, 1664-1678, 1989.

7. Heim U.: Forearm and hand/mini implants. In: Müller M.E., Allgröver M., Schneider R., Willenger H. eds In manual of internal fixation. 3rd ed. Springer Verlag, 453-463, 1991.

8. Jupiter J.B.: Trauma to adullt elbow and fractures of distal humerus. In. Browner B.O., Jupiter J:B:, Levine A:M:, Skeletal Trauma Vol 2, WB. Saunders Compan, 1 134-1 141 , 1992.

9. Karatosun V., Köseoğlu H. C Ersoy H.H. Olekranon kırıklarının tedavisinde AO gergi bandı tekniği. Acta Orthop traumatol. Turc. 30, 282-285, 1996.

10. Macko D. Szabo R.M., Complications of tension band wring olecranon fractures. J. Bone ad Joint S Wurg. 67-a: 1396-1401, 1985.

11. Murphy D.F., Greene W.B., Dameron T.B. Displaced olecranon fractures in adults. Clinical Evaluation. Clin. Orthop., 224: 215223, 1987.

12. Murphy D.F., Greene W.B., Displaced olecranon fractures in adults: Biomechanical analysis of fixation methods. Clin. Orthop., 224: 210-214, 1987.

13.Önçağ H., Özyalçın H., Olekranon kırıklarının cerrahi tedavisi. Acta Orthop Traum. Turc. 23: 118-120, 1989.

14. Parker M.J. Richmond R.W., A review of displaced olecranon fractures treatment conservatively. J.R. Coll Surg Edinb. 35: 392-394, 1990.

15. Rowland S.A., Burkhart S.S., Tension band wiring of olecranon fractures. A modification of the AO technique. Clin. Orthop, 277: 238-242,1992.

16. Scharplatz. D.: Allgoewer, M. Fracture dislocation of the elbow Injry 7: 143-159, 1976. 17. Weseley M.S., Barenfeld P.A. The use of the Zuelzer hook plate in fixation of olecranon fracture J. Bone and Joint Surg. 58-A: 859-863, 1976.

18. Wolfgang G., Burke F., Bush D. surgical treatment of displaced olecranon fractures by tension band wiring technique. Clin. Orthop. 224: 192-204, 1987.

19. Zuelzer W.A., Fixation of small but important bone fragments with a hook plate. J. Bone and Joint Surg. 33-A: 430, 1991.