XV. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRE KÄ°TABI

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 1: ÃœST EXTREMÄ°TE KIRIKLARI

<< | Ýçindekiler | >>

DİSTAL RADİUS KIRIKLARINDA AKSİYEL DİNAMİK EKSTERNAL FİKSATÖR UYGULAMALARIMIZ

Radius distal uç kırıkları; acil servislere en sık başvuran hasta gruplarının başında yer alır. Eklem içi parçalı kırıklarda; kapalı redüksiyon ve alçıyla tesbit başlangıçta başarılı bir tedavi gibi görülse de redüksiyonun geç evrede korunamadığı saptanmıştır.l,2 Bu şekilde tedavi edilen radius distal uç kırıkları sonuçlarının yetersiz olması son yıllarda normal radial yüksekliğin sağlanması, hem radioulnar hem de radiokarpal eklem düzeninin sağlanması, volar tilt radiokarpal inklinasyon açısının düzenlenmesinde cerrahi tedavinin gerekliliği ortaya konmuştur(3).

Redüksiyon kaybının önlenmesi amacıyla farklı birkaç yöntem uygulanmıştır. Distal fragmanın perkütan çiviyle tesbiti (De Palma 1952, Dowling ve Sawyer 1961, Munson ve Gainor 1981 ), önkol ve el bileğinin süpinasyonda dirsek üstü alçılı tesbiti (Sarmiento 1975), alçıyla inkorpore çivi tesbiti (Böhler 1932; MacFarlane ve Thomas 1937, Scheck 1962, randy 1963, Cole ve Obletz 1966, Marsh ve Teal 1972, Green 1975), eksternal fiksatörle tedavi (Anderson ve O'Neil 1944, ConneyLinscheid-Dobyns 1979, Grana ve Kopta 1979, Forgon ve Mammel 1981 ), longitidünal çivilerin kullanılması (Rush 1949, Lucas ve Sachtijen 1981 ) gibi tedavi yöntemleri kullanılmıştır. Bu yöntemlerin hepsinin temel prensibi radiusta kısalmayı önlemektir(4).

Kırık redüksiyonun sağlanması ve korunmasında en uygun tedavi şekli miltuplanar ligamentotaksistir(5). Ligamentotaksisin uygulanmasında başarılı bir yöntem olan eksternal fiksatör ile tedavi kliniğimizde uygulanmıştır.

Genel olarak kabul edilen eksternal fiksatör endikasyonları şöyledir:

1. Diğer metodlarla tedavi edilemeyen eklem içi parçalı kırıklı genç hastalar,

2. Uygun pozisyonun korunamadığı eklem dışı parçalı kırıklı genç hastalar,

3. Yumuşak doku yaralanması ile birlikte olan kırıklar,

4. Bilateral üst ekstremite kırıklarında hastanın konforunun sağlanması amacıyla eksternal fiksatör kullanımı önerilmiştir(6).

Materyal Metod

Bu çalışmamızda radius distal uç Frykman tip VII-VIII kırıklarına uyguladığımız aksiyel dinamik eksternal fiksatör sonuçlarını inceledik. 1990-194 yılları arasında kliniğimize başvuran 20 radius distal uç kırıklı 18 olguya bu yöntemi uyguladık. Olgularımızın en küçüğü 24 en büyüğü 80 yaşında olmak üzere ortalama yaş 54 idi. Bunların 12'si (%67) erkek, 6'sı (%33) bayan idi. Olgularımızın 14'ü (%70) Frykman tipi VI II, 6'sı (%30) Frykman tip VII idi.

Radius distal kırığı tanısıyla acil servise başvuran hastaların standart AP, Lateral radyografileri çekildi. Yapılan değerlendirme sonucu Frykman tip VII-VIII (7) kırıklı olgulara ameliyathane koşullarında genel veya aksiller anestezi altında dinamik aksiyel eksternal fiksatör uygulandı. Olguların yaşına ve kemik kalitesine göre 2-3 mm'lik yivli K telleri kullanıldı. Yaşlı ve osteoporotik hastalarda mikrotravmaya bağlı kırığı önlemek amacıyla 2 mm'lik, genç dinamik hastalarda çivi yetmezliğini engellemek için 3 mm'lik K telleri kullanıldı. K telleri distalde 2. ve 3. metakarpın her iki korteksinden geçirildi. Proksimalde ise radiusun her iki korteksinden geçirildi. Tüm olgulara 2 proksimale 2 de distale olmak üzere toplam 4 K teli kullanıldı.

Ameliyat sonrası erken dönemde interfalangeal, MP eklem, dirsek ve omuz hareketleri periodik olarak yaptırıldı. Hastanın pronasyon süpinasyon kaybını engellemek amacıyla egzersiz programına pronasyon süpinasyon egzersizleri eklendi.

Çivi yolu bakımı yönünden sık pansuman uygulaması önerildi. Erken ameliyat sonrası dönemde düzenli üst ekstremite rehabilitasyonunun ve çivi yolu bakımının çivi yolu enfeksiyonunu, eklem sertliğini ve refleks sempatik distrofiyi azalttığı bildirilmiştir(8).

Eksternal fiksatör klinik ve radyolojik kaynama görülünce en erken 6 en geç 10 ortalama 8. haftada çıkarıldı. Çıkarılma aşamasında intramusküler analjezi ve sedasyon yeterli oldu. Egzersizlere 6 hafta daha devam edildi.

Sonuçlar

En kısa 22 ay en uzun 70 aylık (ortalama 42 ay) izlem süresi sonucu klinik olarak Demerit puanlama sistemi kullanıldı(9,10) (Tablo 1 ).

14 olguda (%70) sonuç çok iyi, 4 olguda (%20) sonuç iyi, 2 olguda ise (%10) sonuç kötü olarak değerlendirildi. Radyolojik olarak değerlendirmede Scheck kriterleri kullanıldı (11) (Tablo 2 ). Radial uzunluk 16 Oluda (%80) çok iyi, 4 olguda (%20) iyi olarak değerlendirildi. Radial açı 14 olguda (%70) çok iyi, 6 olguda (%30) iyi olarak değerlendirildi. Volar tilt 10 olguda (%50) çok iyi, 5 olguda (%25) iyi, 5 olguda da (%25) kötü olarak değerlendirildi.

Eksternal fiksatör uygulanan hastalarda ameliyat yapılırken, erken ve geç ameliyattan sonra komplikasyonlar bildirilmiştir (12). Ameliyat yapılırken iatrojenik kırık, sinir yaralanması, arter yaralanması; ameliyattan sonra olarak çivi yolu enfeksiyonu, çivi gevşemesi, iatrojenik kırık, redüksiyon kaybı, osteomiyelit, eklem sertliği, refleks sempatik distrofi, karpal tünel sendromu, De Quervain sendromu, tendinit ve tetik parmak bildirilmiştir.

Bizim çalışmamızda ameliyat yapılırken herhangi bir komplikasyonla karşılaşmadık. Ameliyattan sonra komplikasyon olarak; 1 hastada (%5) çivi yolu enfeksiyonu, 4 hastada (%20) eklem sertliği tesbit edildi. Çivi yolu enfeksiyonu sık pansuman ve oral antibiotik ile tedavi edildi. Eklem sertliği olan olgularda yoğun fizik tedavi programıyla tedavi edildi.

Sonuç olarak radius distal kırıklarında Frykman tip VII-VIII gruba uyan hastaların tedavisinde aksiyel dinamik eksternal fiksatör uygulaması ve yanı sıra erken aktif rehabilitasyonun iyi bir seçenek olduğu görüşüne varılmıştır (Şekil 1 , Şekil 2 , Şekil 3 ).

Referanslar

1. Bradway J.K., Amadio P.C., Cooney W.P.: Open reduction and internal fixation of displaced, comminuted intraarticular fractures of the distal end of the radius. JBJS, 71(A), 839-847, 1989.

2. Horesh Z., Volpin G., Hoerer D. et al.: The surgical treatment of severe comminuted intraarticular fractures of the distal radius with the small AO externa fixation device: A prospective three-and-one-half-year follow up study. Clin Orthop, 263: 147-153, 1991.

3. William H., Seitz M.D.: External fixation of distal radius fractures: Indications and technical principles. Orthop Clin North America, Vol: 24, 255-264, 1993.

4. Paul A. Vaughan, Spencer M. Lui, lan J. Harrington, Gianni L. Maistrelli: Treatment of unstable fractures of the distal radius by external fixation. JBJS, Vol: 67-B, No:23, 385389, 1985.

5. John M. Agee.X: External fixation: Tecnical advances based upon multiplanar ligamentotaxis. Orthop Clin North America, Vol: 24, 265-274, 1993.

6. Dennis E. Foster, Joseph A. Kopta.: Update on external fixators in the treatment of wrist fractures. Clin Orthop Rel Res, No:204, 177-183, 1986.

7. Frykman G.: Fractures of the distal radius including sequele-shoulder-hand-finger syndrome: Disturbance of the distal radioulnar joint and impairment of nerve function. A clinical and experimental study. Acta Orthop, Scand, 108, 1967.

8. Seitz W.H.Jr., Froimson A.I.: Reduction ot treatment related complications in the external fixation of complex distal radius fractures. Orthop Rev, 20:169-177, 1991.

9. Gartland J.J., Werley C.W.: Evaluation of healed Colles fractures. JBJS, No:33 (A), 895, 1957.

10. Sarmiento A., Partt G.W., Berry N.C., Sinclair W.F.: Colles fractures: Functional bracing in supination. JBJS, 57-A, 311, 1975.

11. Ccheck M.: Long term follow up treatment of comminuted fractures of the distal end of the radius by transfixation with Kirschner wires and cast. JBJS, 44-A, 337, 1962.

12. Richard A. Sanders, Frederick L Keppel, John I. Waldrop: External fixation of distal radia fractures: Results and complications. J. Hand Surg, Vol: 16-A, No:3, 385-391. 1 991.