XV. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRE KÄ°TABI

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 2: Ãœst Extremite Kırıkları

<< | Ýçindekiler | >>

ASETABULUM KIRIKLARININ DEÄžERLENDÄ°RÄ°LMESÄ° VE TEDAVÄ°SÄ°

Amacımız, kliniğimizde-asetabulum kırıklarında uyguladığımız tedavi yöntemlerini, kırıkların sınıflandırılmasında ve uygun cerrahi ya da konservatif tedavinin seçilmesinde B.T. incelemenin önemini araştırarak tedavi sonuçlarımıza etkisini retrospektif bir çalışma ile değerlendirmektir.

Materyal Metod

Kliniğimizde 11.06.1990 il 01.12.1995 tarihleri arasında asetabulum kırığı tanısı ile tedavi edilen 25 hasta bu çalışmaya alındı. Ortalama izlem süresi 30.6 aydı (12-78 ay). tile sınıflaması kullanıldı. Buna göre; yedi hasta Tip 1 A, bir hasta Tip 1 B, beş hasta Tip 1 B2, üç hasta Tip 2 A, iki hasta Tip 2 B, bir hasta Tip 2 B 2, beş hasta Tip 2 C ve bir hasta Tip 3 C grubunda idi. Bütün hastalara acil serviste direkt grafilerle asetabulum kırığı tanısı konulduktan sonra, BT ile kalça ekleminin incelemesi yapıldı. Hastalardan sekizinde cerrahi, diğerlerine ise konservatif tedavi uygulandı. Cerrahi tedavide bir olguda genişletilmiş iliofemoral girişim, bir olguda triradiat girişim ve diğerlerinde de Kocher-langenbeck girişim uygulandı(1,2,3,4,5,6).

Endikasyonlarımız; stabil olmayan posterior kırıklı çıkıklar, traksiyonla femoral başın yetersiz redüksiyonu, yük taşıyan asetabulum çatısında deplasman, eklem içi fragman bulunması ve devam eden siyatik sinir palsisi idi(1).

Hastaların sonuçlarının değerlendirilmesinde ağrı, hastanın hareket kabiliyeti, kalça hareket genişliklerini temel alan d'Aubigne ve Postel sınıflandırması kullanılmıştır(5). Redüksiyonda 0-1 mm kayma (deplasman) anatomik, 2-3 mm kayma yeterli ve 3 mm üzeri kayma yetersiz olarak kabul edilmiştir(5).

Sonuçlar

Cerrahi tedavi edilmesine karar verilen hastaların üçüne B.T. inceleme öncesinde konservatif tedavi öngörülmüştü. Acil serviste çekilen direkt ön-arka, yan ve oblik grafilerin yetersizliği, hastaya ağrı nedeniyle pozisyon vermedeki güçlükler gibi sebeplerle B.T. inceleme yapılmadan tam olarak kırık sınıflandırması yapılmadı.

Cerrahi yöntemle tedavi edilen vakaların dördünde anatomik redüksiyon elde edildi. Üçünde yeterli ve birinde yetersiz deküksiyon vardı. Hastaların klinik değerlendirmesinde üçünde çok iyi, ikisinde iyi ve üçünde zayıf sonuçlar alındı.

Konservatif yöntemle tedavi edilen 17 hastanın onunda çok iyi, dördünde iyi ve ikisinde zayıf sonuçlar alındı. Konservatif yöntemle tedavi edilen 83 yaşındaki bir hastaya, ağrı ve yürüme güçlüğü nedeni ile iki yıl sonra total kalça protezi uygulandı.

Tartışma

Asetabulum kırıklarının tedavisinde cerrahi yöntemler ağırlık kazanmaktadır (1,2,3,4,5,6). Tedavi yöntemine karar verirken patolojinin tam olarak ortaya konması gerekir. B.T. ile intraartiküler kırık parçaları, her iki asetabulum duvarın yapısı, sublukasyonunun derecesi ortaya konulabilir(7). Üç boyutlu B.T. ve rekonstrüksiyon görüntüleri ek bilgiler sağlayabilir (8). Cerrahi tedavideki amaç özellikle yük binen bölgede eklem yüzünden anatomik redüksiyon ve stabil internal fiksasyondur. Bunun sağlanmasında koşullar elverdiğince erken cerrahi uygulanması, kırığın özelliğine, lokalizasyonuna göre girişim yolu kullanılması önemlidir(1,2,3,4,5,6). Seçilmiş olgularda daha sonraki total kalça protezi uygulamaları için gerekli kemik stoğunun sağlanabilmesi ve ameliyatın başarısı açısından anatomik olmasa da redüksiyon denenmelidir.

Biz olgularımızı direkt röntgen grafileri yanında B.T. ile de değerlendirdik. Klinik olarak asetabulum kırıklarının tedavisine yaklaşımda etkin yöntemin seçilmesinde direkt radyolojik grafilerin yanında B.T. incelemenin de yapılmasının gerekli olduğu, bunların ışığında uygun girişim yoluna karar verilmesi ve cerrahi redüksiyon yapılacaksa erken yapılması kanısındayız (Şekil 1 , Şekil 2 , Şekil 3 , Şekil 4 , Şekil 5 ).

Referanslar

1. Heeg M., Klasn H.: Operative Treatment For Acetabular Fractures. J.B.J. Surg (Br) 728: 383-6, 1990.

2. Johnson E., Matta J.M.: Delayed Reconstruction of Acetabular Fractures 21-120 Days Following Injury. Clin. Orthop & R.R., 305: 20-30, 1994.

3. Letournel E.: The Treatment of Acetabular Fractures Through the Illioinguinal Approcach. Clin. Orthop R.R. 2902: 62-76, 1993.

4. Matta J.M., Merritt P.: Displaced Acetabular Fractures. Clin. Orthop. & R.R. 230: 83-97, 1988.

5. Matta J.M.: Operative Treatment of Acetabular Fractures Through the Illioinguinal Approach. Clin. Orthop & R.R., 305: 10-19, 1994.

6. Reusch P.D., Holdener H.: A Prospective Study of Surgically Treated Acetabular Fractures. Clin. Orthop & R.R., 305: 38-46, 1994.

7. Shirkhoda A., Brashear R.: Computed Tomography of Acetabular Fractures. Radiology, 134: 683-88, 1980.

8. White M.S.I.: Three-dimensional computed tomography in the assassment of fractures of the acetabulum. Injury, 22(1): 13-19, 1991.