XV. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRE KÄ°TABI

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 4: External Fiksatör

<< | Ýçindekiler | >>

DÄ°STAL RADÄ°US KIRIKLARINDA EKSTERNAL FÄ°KSASYON UYGULAMALARIMIZ

Distal radius kırıkları ile ilgili ilk tanımlama 1783'de Pouteau ve 1814'de Colles tarafından yapılmıştır. Bu tanımlama ile ilgili distal radius kırıklarında referans isim olarak Colles kırığı literatüre girmiştir. Barton 1838'de eklem içi distal radius kırıklarını, 1847'de de Smith ters'Colles kırıklarını tanımlamışlardı.(2) Daha sonra Akabinde distal radius kırıkları ile ilgili Gartland ve Werley'in sınıflaması 1951'de (5), Fraykman'nın sınıflaması 1967'de ve 1990'da ise Üniversal sınıflama (2) tanımlanmıştır. Burada yer veremediğimiz sınıflamalarda mevcuttur. Görüldüğü gibi günümüzde herkesin kabul ettiği bir sınıflama mevcut değildir.

Distal radius kırıklarının tedavisinde stabil anstabil tanımı, açık kapalı kırık ve/ veya eklem içi-dışı oluşu önemli rol oynamaktadır.(10,6,3) Doğaldır ki tedavisinde de cerrahi yada konservatif çeşitli yöntemler tartışılmakta olup hala orta bir ideal yöntem tanımlanamamıştır.

Bizde bu çalışmamızda kliniğimizde eksternal fiksasyon ile tedavi ettiğimiz distal radius kırıklı olgulardaki sonuçlarımızı distal radius kırıklarına yaklaşım açısından irdeledik.

Materyal Metod

Ocak 1994, kasım 1996 tarihleri arasında Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji ABD'de 27 distal radius kırıklı hasta eksternal fiksasyon ile tedavi edildi. Hastaların 23'ü stabil olmayan, 2'si stabil eklem içi distal radius kırığı, iki hasta ise stabil olmayan eklem dışı distal radius kırığı idi. Stabil eklem içi kırıklı bir hastanın dışında tüm eklem içi kırıklı hastalarda ilk tedavi seçeneği (Ekonomik ve genel sağlık durumuna uygun olarak) ligamentotaksis etkisinden yararlanmak amacıyla ekstrenal fiksasyon uygulamasıydı. Stabil eklem içi kırıklı bir hasta ve eklem dışı kırıklı iki hastada alçı immobilizasyonu yetersizliğine bağlı olarak eksternal fiksasyonu uygulandı.

Sonuç

Hastalar ortalama 16 ay takip edildiler. Sonuç değerlendirmesi Sarmientonun modifiye ettiği Gartland ve Werley sınıflamasına göre yapıldı. Hastaların 16'sında çok iyi, 6'sında iyi, 3'çünde orta ve 2'sinde kötü sonuçlar elde edildi. Eksternal fiksasyon uygulamasına ait herhangi bir komplikasyona rastlanmadı. Hastalardaki pronasyon - süpinasyon kısıtlığı ve refleks sempatik distrofi ilk göze çarpan sorunlardı (Şekil 1 , Şekil 1b , Şekil 1c ).

Tartışma

Distal radius kırıklarında tedavi protokolini belirleyen kimi zaman sınıflamalarda etkin rol oynayan kırığın stabil yada ansatbil olmasıdır. Anstabilite kiriterleri ise: Aşırı deplase kırıklar, redüksiyon sonrası redüksiyon kaybı, eklem içi kırıklar, çok parçalı kırıklar ve dorsal açılanması oluşmuş kırıklardır.(10) Bu tür kırıkların tedavileri ise genelde sorundur. Ayrıca yaş, açık-kapalı kırık oluşu, kemik yapısı, olayın rediokarpal ve radio ulnar eklem, eklemlere yayılımı tedavideki sorunları arttı racaktı r. ( 1 1 )

Tedavi seçeneğinde kapalı redüksiyon alçılama, kapalı redüksiyon inkorpertpareyted alçılama, kapalı redüksiyon eksternal fiksasyon eksternal ve internal fiksasyon gibi yöntemler kullanılmaktadır. (1,3,4,5,6,7,8, 9,10,11,12) Distal radius kırıklarında eksternal fiksasyon uygulamaları kriterleri ise: unsatabil intraartiküler veya ekstraartiküler kırıklar, disfonksiyonel karşı üst ekstremite, açık kırıklar, ciddi yumuşak doku lezyonları, nörovasküler komplikasyonlardır.(1,3,8,9)

Distal radius kırıklarında eksternal fiksasyon uygulamalarımızda özellikle eksternal fiksatörün ligemantotaksis etkisinden yararlanma amacı güdüldü. Uygulamalarda herhangi bir komplikasyona rastlanmaması ve iyi sonuç elde edilmesi endikasyonların uygunluğu oranında, distal radius kırıklarının tedavisinde eksternal fiksasyon uygulamasının iyi bir seçenek olabileceğini gösterdi.

Distal radius kırıklarında sınıflamada bile belli bir tanımlamaya gidilemememiş olması sorunun boyutunu ortaya koyar, tıpta ki hastalık yoktur hasta vardır tanımlaması kanımızca distal radius kırıkları için çok geçerli ve uygun bir tanımlamadır. Hastanın kırığı, ilave diğer patolojileri, sosyo ekonomik yapısı ve hayattan beklentisi tedaviyi ve elde edilen sonuçları belirlemektedir. Bundan dolayı, gerek tıbbi gerekse de sosyo-ekonomik uygunluğu olan özellikle de eklem içi stabil olmayan distal radius kırıklı hastalarada ligamentotaksis etkisinden yararlanmak için eksternal fiksasyon uygulamasının tedavide iyi bir seçenek olduğu düşünülmüştür.

Referanslar

1. Agee J.M. Extanternal fixation. Technical advances based upon multiplanar ligamentotaxis. The Orthopedic Clinics of North America. 24: (2) 265-274, 1993.

2. Cooney W.P. Fractures of the distal radius. The Orthopedic Clinics of North America. 24: 52) 21 1-216, 1993.

3. Edwards GS. Intra articular fractures of the distal part of the radius terated with the small AO external fixator. JBJS 73A: (8) 12411250, 1991.

4. Fernandez D.L., Geissler W.B. Treatment of displaced articular fractures of the radius. The Journal of Hand Surgery. 16 a: (3) 375384, 1991.

5. Gartland J.J, Werley C.W. Evaluation of healed colles fractures. JBJS. 33A: (4) 895907, 1951.

6. Knirk J.L, Jupiter J.B. Intra articular fractures of distal end of the radius in young adults. JBJS. 685: (5) 647-659, 1986.

7. McQuen M, Caspers J. Colles fracture: Does the antomical result affect the final function. JBJS 708: (4) 649-651, 1988.

8. Raskin K.B, Melone C.P. unstable articular fractures of the distal radius. Comparative techniques of ligamentoraxis. The Orthopedic Clinics of Nonıth America. 24: (2) 275-286,1993.

9. Seitı J.H, Extemal flxation of radius fractures. The Orthopedic Clinics of North America. 24: (2) 255-264, 1993.

10. Siabo R.M. Extra articular fractures of distal radius. The Orthopedic Clinics of North America. 23: (2) 229-237, 1993.

11. Trumble T.E, Schmit S.R, Vedder N.B. Factors affecting functional outcome of displaced intra articular distal radius fractures. The Joumal of Hand Surgery. 19A: 325-340, 1994.

12. Vaughan P.A. Lui S, Harrington IJ, Manstrelli GL. Treatment of unstable fractures of distal radius by external fixation. JBJS 678: (3) 385-389, 1985.