ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 4: External Fiksatör
<< | Ýçindekiler |
>>
ILIZAROV VE GİRGİNA TİPİ EKSTERNEL FİKSATÖRLERDE UZATMA İNDEKS DEĞERLENDİRİLMESİ
R. G. USTAOÄžLU
Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İzmir.
Z. S. SERTÖZ
Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İzmir.
Alt ekstremite eşitsizliği hasta populasyonumuzda önemini koruyan sosyomedikal bir sorundur. Polio aşısının kullanıma geçmesi ve titizlikle yapılan aşılama programlarına rağmen poliomyelitin eradike olduğu söylenemez. Bu sebeple ekstremite kısalğının teylojisinde halen en büyük grubu oluşturmaktadır. Ekstremite eşitsizliğinin etyolojisinde halen en büyük grubu oluşturmaktadır. Ekstremite eşitsizliğinin etyolojisinde poliomyelit, serebral palsi, periferik sinir yaralanmaları gibi paralitik etkenlerin yanısıra doğumsal ve gelişimsel anomaliler, enfeksiyonlar, büyümeyi uyaran kırıklar yada durduran epifiz plağı yaralanmaları sayılabilir. Kısalık farkı tesbit edilirken; kısa tarafta ayak altına ölçülü takoz koymak, mezura ile SİAS ve/veya göbek ile iç malleol arasını ölçmek yada en güvenilir yöntem olan ölçülü grafilerdir. (orthorongtgenogram)
Klinik olarak 2 cm.'den az olan kısalıklar pelvik tilt ile kompanse edilebilir. Gerekli durumlarda taban yükseltilmesi gibi yöntemlerle desteklenir. 18 cm.'nin üzerindeki kısalıklarda ise amputasyon ve protez uygulaması tercih edilir. Ekstremite kısalıklarında yaklaşım; uzun tarafın kısaltılması yada kısa tarafın uzatılması ve iki yöntemin kombinasyonu olarak özetlenebilir.
Uzatma Yöntemleri
1) Büyüme uyarılması ile
a) A V fistül.
b) Subepifizeal yabancı cisim implantasyonu.
c) Periostal sıyırma ve rezeksiyonu.
d) Sempatektomi.
2) Mekanik yöntemlerle uzatma.
a) Kortikotomi, kademeli
"Kompresyon-distraksiyon" (Kallotazis)
b) Osteotomi ile ani distraksiyon, araya kemik grefti imlantasyonu
Materyal ve Metod
İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji kliniğinde 19861996 yılları arasında çeşitli nedenlerle uzatma ameliyatı uygulanmış 112 hasta bu çalışmada değerlendirildi. Olgularımızdaki ortalama kısalık 5.45 cm. (3.5-7) idi. Hastalarımıza da her seferinde ortalama 4.78 cm. (3.5-6 cm.) uzatma sağlandı. Uzatma yönteminde Girgin, İlizarov, (ECS) Ortorfiks tipi eksternal fiksetörler kullanılarak Anderson, kallotazis ve iki vakamızda transiliak uzatma yöntemleri uygulanmıştır. Araştırmamızın amacı kallotazis yönteminde kullanılan Girgin ve İlizarov itip eksternal fiksatörlerle uygulanan uzatma yönteminde uzatma indeksini (gün/cm) değerlendirmekti.
Tartışma ve Sonuçlar
Araştırmamızın temelini oluşturan 22 olgu 13'üne (1. grup) İlizarov tipi ve 9'unda da (2. grup) Girgin tipi eksternal fiksatör kullanılmıştır. 1. grupta uzatma indeksi; 1 cm./45.4 gün, 2. grupta ise 1 cm./52.27 gün olarak saptanmıştır (Tablo 1
).
Referanslar
1. Barry, K., Mc Manu, F., Obrien, T.: leg lengthenin by the transiliac method, J.B.J.S., 1992, 74-B, PP.: 275-278.
2. Girgin, O.: Milli Türk Ortopedi ve Travmatoloji kongre kitabı, Bursa 1986, S: 174-176.
3. Poley, D.: Current tecniques of the limp lengthening. J.B.J.S., 1988, 8: 73-8.