XV. MÄ°LLÄ° TÃœRK ORTOPEDÄ° VE TRAVMATOLOJÄ° KONGRE KÄ°TABI

ABSTRAKTLAR, BÖLÜM 4: External Fiksatör

<< | Ýçindekiler | >>

UZUN KEMİK PSÖDOARTROZLARINDA İLİZAROV EKSTERNAL FİKSATÖR UYGULAMALARIMIZ

Tüm uzun kemik kırıklarının %5'i psödoartoz sonuçlanmakta ve bunun büyük bir grubunu tibia psödoartozları oluşturmaktadır(1,2). Kemik kaynama mekanizmalarının daha iyi anlaşılmasıyla birlikte tedavi protokolleri değişmektedir. Yakın zamana kadar tedavide kemik greftlemesi ve alçı, eksternal fiksasyon, internal fiksasyon ve elektrik stimülasyonu denenmiştir(3,4,5,6). Bu tedavi yöntemlerinde başarı oranı enfekte psödoartozlarda %50-80 arasında bildirilmektedir. G. A. İlizarov'un geliştirdiği fiksatör ve metod (7,8), 1941 yılından itibaren Rusya'da, 1981 yılından itibaren Avrupa ve Amerika'da popülarize olmuştur. Bu metodla, kemik kaynamasının başarılması yanında ek deformiteleri de düzeltmek mümkün olmuştur.

Materysl ve Metod

Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji A.B.D. da, Mayıs, 1993 - Haziran 1995 tarihleri arasında 31 uzun kemik psödoartoz bulunan hasta İliçzarov eksternal fiksatör kullanılarak tedavi edildi. Psödoartozların, l7 si tibiada, 10'u femurda ve 4'ü de humerusta idi. Hastaların 26'sı erkek, 5'i kadın olmak üzere, ortalama yaş 28.6(4-65) idi.

Psödoartoz kararını vermek için, klinik ve röntgen muayenesinden yararlanıldı. Röntgen muayenesiyle travma sonrası 9 aylık sürede kaynama elde edilemeyen ya da cerrahi sonrası üç aylık dönemde çekilen grafilerde kaynama görülmeyen olgular psödoartoz kabul edildi. Klinik muayenede, kırık hattında hareket ve ağrı olması psödoartoz lehineydi.

Etiyolojide, 19 hasatada açık kırık, 12 hastada kapalı kırık sonrası internal fiksasyon uygulanan ve kaynama elde edilmeyen hastalar vardı.

Hastaların 16'sı hipertrofik, 15'i atrofik psödoartoz şeklinde idi. 11 hastamızda tedavi öncesinde aktif enfeksiyon vardı. 5 hastada ise enfeksiyon öyküsü veriyordu. 8 hastada 7° nin üzerinde angulasyon vardı. 10 hastamızda ortalama 5.2 cm (2.4 cm-8.0 cm) kemik defekti vardı(1).

31 hasta ortalama 26 ay (19 ay-44 ay) süreyle takip edildi. Tedavide, 14 hastada monofokal kompresyon, 16 hsatada bifokal bir hastada trifokal kompresyon distraksiyon uygulandı. Tibiada ortalama 5.8 ayda (3.1 ay-14 ay), femurda ortalama 6.9 ayda (5.2 ay-10.4 ay), humerusta ortalama 5.4 ayda (4.8 ay-6.1 ay) fiksatör çıkarıldı. 14 hastada kortiko-kanselloöz kemik greftlemesi uygulandı. Hastaların tümünde kaynama elde ettik. Ancak üç hastamızda kaynama olmasına rağmen enfeksiyon devam ediyordu. 4 tel dibinde sekestr meydana geldi. Teller çıkarılarak küretaj+ parenteral antibiyotik uygulandı. 7 tel dibinde de derin enfeksiyon nedeniyle parenteral antibiyotik kullanıldı.

İki hastamızda, fiksatör çıkarılmasından sonra refraktür meydana geldi ve alçı uygulanarak tedavi edildi.

Kemik ve fonksiyonel sonuçlar Paley ve Ark. (9)'larının yaptığı skorlamaya göre Tablo 1 'de gösterilmiştir.

Tartışma

Psödoartozlar ortopedistler için her zaman sorun olmuşlardı. Günümüze kadar bir çok tedavi yöntemi denenmiştir. LortatJacob(10) 18 kemik defektli hastanın 16'sinı Papineu yöntemi kullanarak tedavi etmiştir. Ancak, 4 cm'nin üzerindeki defektlerde kemik kalitesinin iyi olmadığı ve refrakürlearin sık görüldüğü tesbit edilmiştir. Yakın zamana kadar ASIF yaklaşımı tedavide tercih edilmiştir(11,12). Bu tedavide amaç deformite, enfeksiyon ve defektin giderilmesi aynı zamanda da kaynamanın sağlanmasıdır. Bunu başarmak için, zunu süreli tedavi, geniş cerrahi yara gerekir. Bunun yanında, hasta erken yük veremeyeceği için eklem kontraktürleri, kemikte osteoporosis ve yumuşak dokuda atrofi gelişir(9). İnternal tesbit materylanini varlığında enfeksiyonda büyük ihtimalle devam edecektir(9).

Elektrik sitimülasyonu ve alçı tesbitiyle kaynama başarısının yüksek olduğu belirtilmektedir(3). Ancak, bu metodlada deformite düzeltilmesi ve enfeksiyon başarılamaz.

Son 15 yıldır batıda yaygın kullanılmaya başlayan İlizarov eksternal fiksatörü ve metodu, daha az invaziv bir metoddur. Deformite, kısalık ve kemik defekti aynı anda tedavi edilebilir. Ayrıca hastanın mobilizasyonuna izin verdiğinden kas atrofisi ve osteoporosdan korunmuş olunur (9). İlizarov sistemini diğer bir avantajıda her büyüklükteki defektin kapatılabilmesidir(9,12). Paley ve ark.larının(9) yaptığı çalışmada enfeksiyon bulunan psödoar tozlarda ilizarov yöntemiyle başarı oranı %90-97.6 olarak verilmektedir. Morandi ve Ark.larının(13), yaptığı çalışmada enfekte tibia psödoartozu bulunan 13 hastanın tümünde, kırık uçlarına debritman uygulanmadan distraksiyon-kompresyon osteosentezi ile kaynama elde etmişlerdir. Ortalama kaynama zamanı da 7.6 aydı (Şekil 1a , Şekil 1b , Şekil 1c ).

Sonuç

İlizarov yönteminin kırık kaynaması ve eş zamanlı olarak deformite düzeltilmesi, kısalığın giderilmesi ve defektlerin 7 kapatılmasında etkili bir tedavi olduğu, ayrıca fonksiyonel bir tedavi olanağı sunduğunu düşünüyoruz.

Referanslar

1. Orhopaedic Knowledge Update Am. Academy of Orthopaedic Surgeons Vol. 4:581, 1993.

2. Gustillo R.B., Anderson J. T. Prevention of Ä°nfection in the Treatment of One Thousand and Twenty Five open Fractures of Long Bones: Resrospective and Prospective Analyses. J Bone Joint Surg.; 58A:452, 1976.

3. Basset C. A.l, Philla A. A., Pawluk R. J. A non-operavüve salvage of surgicallyresistant pseudoarthroses and nonunions by pilsing elektromagnetics field. A preliminary report. Clin. Orthop. 124:128, 1977.

4. Bray T. J. Large segmental bone defects treated with staged external fixation and open cancellous bone graffing. In Abstracts, l2th International Conference on Hoffmann External Fixation, Gemian. October 9-1, 1986, p 14.

5. Weiland A. J, Moore J. R, Daniel R. K. The efficacy of free tissue tranfer in treatment of osteomylesit. J. Bone Joint Surg. 66A:181, 1983.

6. Ward VJ G, Goldner R D, Nunley J A. Reconstruction of tibial bone defects in tibial nonunion. Microsurgery 11:63, 1990.

7. Ä°lizarov G. A. The Tension-Stress Effect on the Genesis and Growth of Tissues. Part I. The Influence of stability of fiksation and soff tissue Preservation. Clin. orthop.; 238:249, 1989.

8. Ä°lizarov G A. The Historical background of Transosseous Osteosynthesis Germany, 35, 1992.

9. Paley D, Catagni M A, Argnani F, Villa A, Benedetti G B, Cattaneo R. ilizarov Treatmen of Tibial Nonunions with Bone Loss. Clin. Orthop.; 241; 146, 1989.

10. Lortat-Jaacob A, Lelong P, Benoit J, et al. Les Gestes complementaries de I'operation de Papineu. Rev Chir Orthop. 67:115, 1981.

11. Mc Graw J M, Lim E V. Treatment of Open Tibial Shaff Fractures: External Fixation and Secondary Intramedullary Nailing. J Bbone Joint Surg.; 70A:900, 1988.

12. Morandi M, Zembo M. The İlizarov Compression-Distraction Osteosynthesis: A Method for Infected Pseudoarthrosis and segmental Bone defect. Orthopedic ınfections.; pp 163, 1990.

13. Morandi M, Zembo M, Ciotti M. Infected tibial pseudoartrosis. A 2 year follow up on patients treated by the ilinarov technique. Oıthopedics. 12:497, 1989.